ယူနီကုဒ္ေတြ ဘာေၾကာင့္ထားသလဲ (လူတုိင္းအတြက္အေရးၾကီးသည္)

ကြ်န္ေတာ္ရွာေဖြေတြ႕ရွိတာေလးကုိ လက္ဆင့္ကမ္းတာပါ။ ဒါေတြက သိထားသင့္တဲ့ အရာေတြမုိ႕လုိ႕ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေတြ အသုံးျပဳေနတဲ့ ယူနီကုဒ္ေတြက ဘာေၾကာင့္ရွိေနတာလဲ ဆုိတာမ်ဳိးေပါ့။ ႏုိင္ငံတုိင္းမွာလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါမ်ဳိးေရးထားတာက ရွားပါတယ္။ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။ မႈရင္းေရးထားသူကုိ ေက်းဇူးတင္ရွိေသာေၾကာင့္ မွ်ေ၀လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အရင္က မုိက္ခရုိေဆာ့ဖုိင္ေလးကုိ ကြ်န္ေတာ္ Pdf ေျပာင္းျပီး တင္ေပးထားတာပါ။ စာဖတ္သူအားလုံး အသိပညာၾကြယ္၀ပါေစ။

ယူနီကုဒ္ ႏွင့္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဘာသာစကား

ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ဘ၀

ပတ္၀န္းက်င္မေကာင္းရင္ ေကာင္းတဲ့လူပါ မေကာင္းျဖစ္တတ္တယ္လုိ႕ ၾကားဖူးပါတယ္။ အကယ္၍ ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းရင္ မေကာင္းတဲ့လူေတြပါ ေကာင္းလာတတ္ပါတယ္။ သုိ႕ေသာ္ အရာ၀တၱဳတစ္ခု ရပ္ေနတာကုိ ေရြ႕ေစခ်င္ရင္ အရွိန္တစ္ခုခုေတာ့ ထည့္ေပးရမယ္။ ဥပမာတြန္းအား တစ္ခု ထည့္ေပးရသလုိေပါ့။ မေကာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကုိ ေကာင္းတဲ့ဘက္ကုိ ေရာက္ဖုိ႕ စည္းရုံးရတာ အင္မတန္ ခက္ခဲပါတယ္။ မေကာင္းမႈဆုိတာ က်ဴးလြန္ရတာ လြယ္လြန္းတယ္ေလ။ ေကာင္းမႈဆုိတာ ျပဳက်င့္ရတာ ခက္တယ္လုိ႕ ျမင္ေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ပတ္၀န္းက်င္ေတြသည္ မေကာင္းတာလုပ္တဲ့လူကုိ အျပစ္ျမင္ျပီး၊ ေကာင္းတာလုပ္တဲ့လူကုိ အေကာင္းျမင္တတ္ၾကပါသည္။ ဒါက မွန္ပါတယ္။ သုိ႕ေသာ္ ေကာင္းတာလုပ္တဲ့လူ မေကာင္းတာ ျဖစ္သြားရင္ ဖာေထးျပီး ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း ေၾကာင္သူေတာ္ ၾကြက္သူခုိး စသည္အားျဖင့္ ကဲ့ရဲ႕တာရွိပါလိမ့္။ ဒါေပမယ့္ မေကာင္းတာလုပ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ေကာင္းတာလုပ္ေနျပီးဆုိရင္ လူနည္းစုသည္ (တရားဓမၼကုိ လုိလုိလားလားနဲ႕ ရွာေဖြေလ့လာေနသူေတြ) အားရ၀မ္းသာ ေကာင္းခ်ီးေထာပနာ ျပဳၾက၏။ သုိ႕ေသာ္ လူအမ်ားစုရဲ႕ အၾကည့္ေတြ အေျပာေတြ အေတြးအျမင္ေတြက ေစာင္းလာတတ္ၾကတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ သူေဌးေတာထဲ သူေတာင္းစား၀င္လာသလုိ ႏွာေခါင္းရႈံ႕တတ္ၾကသည္။ ဒါနဲ႕ပတ္သတ္လုိ႕ ကြ်န္ေတာ္နားလည္ ထားတာတစ္ခုရွိပါတယ္။ လူေတြဟာ သူ႕အခ်ိန္နဲ႕သူ ျဖစ္ပ်က္ေနတာပါ။ တစ္ႏွစ္တစ္တန္း တက္လာရင္းနဲ႕ စာေတြခက္လာတာရွိမယ္။ စာေမးပြဲက်သြားသူေတြ ရွိမယ္။ ေက်ာင္းထြက္သြားသူေတြ ရွိမယ္။ ဒါေတြက သူ႕အေၾကာင္းနဲ႕ သူပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္မၾကဳိးစားပဲနဲ႕ေတာ့ လုိခ်င္တဲ့ေနရာကုိ မေရာက္ႏုိင္တာ ေသခ်ာပါတယ္။ သုိ႕ေသာ္ အခ်ိန္အတုိင္းအတာ တစ္ခု လုိအပ္ပါတယ္။ မျဖစ္ႏုိင္ေသးတဲ့ အခ်ိန္ကာလမ်ဳိးေတြမွာ လူတစ္ေယာက္ကုိ ဘယ္လုိမွ ေျပာလုိ႕ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အသိစိတ္ဓာတ္ ေကာင္းလာျပီး ဆုိရင္ေတာ့ ေကာင္းမႈကုိ လက္ခံျပီး မေကာင္းမႈကုိ ပယ္ခ်ပစ္ဖုိ႕ ၀န္မေလးပဲ ေကာင္းရာသုဂတိအတြက္ ျပင္ဆင္ပါလိမ့္မယ္။

ေလာကမွာ ဘယ္အရာမွ ၾကဳိေတြးထားလုိ႕ မရပါဘူး။ လူေတြက မေကာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ေကာင္းလာေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႕ ထင္ျမင္ေနၾကတာ အယူမွားေတြပါ။ ေနာက္ျပီး ေကာင္းတဲ့လူေတြ ဘာလုပ္လုပ္ ေကာင္းေနေတာ့မယ္လုိ႕ ထင္ျမင္ေနၾကတာလဲ အယူမွားေနတာပါပဲ။ ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ ဗုဒၶဘုရားက ေ၀ဖန္စမ္းစစ္ျပီးမွ ယုံသင့္မယုံသင့္ ျဖစ္သင့္ျဖစ္သင့္ကုိ ေတြးေတာဖုိ႕ သတိေပးခဲ့တာပဲေလ။ တခ်ဳိ႕အရာေတြက ဘ၀ေပးအက်ဳိးမေကာင္းလုိ႕သာ ၀ဋ္တစ္ခုလုိ ခံေနၾကရတာပါ။ အခုေခတ္မွာ ဟုိးအရင္တုန္းကလုိ ဆုိးသြမ္းမုိက္ရုိင္းေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကုိ လူေကာင္းဘ၀သုိ႕ ေရာက္ေအာင္ လာေဟာေပးမယ့္ ဘုရားလည္းမရွိေတာ့ဘူး။ ဘယ္ခ်ိန္မွာ အကြ်တ္တန္း ၀င္မယ္ဆုိတာကုိလည္း ဘုရားေလာက္ မည္သူမွ မသိၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းတာလုပ္ေနေသာ သူတုိ႕သည္ မိမိအသိတစ္ခ်က္ေလာက္ ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ တရားရွာၾကပါ။ ဘယ္တရားသည္ ကုိယ္နဲ႕ကုိက္မလဲ ဆုိတာမ်ဳိးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တရားမွန္သမွ် ေကာင္းပါတယ္။ စာေရးသူ ကုိယ္တုိင္လည္း တရားေတာင္းဖူးပါသည္။ ငါနဲ႕ကုိက္မည့္ တရားေလးရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ... ငါ့ရဲ႕ဆုိးသြမ္းေနတဲ့ ဒီစိတ္ေတြကုိ တရားတစ္ပုဒ္ေလာက္နဲ႕ ေဆးေၾကာပစ္နုိင္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲေပါ့ေလ... ဘုရားရွင္လက္ထက္က တရားလည္းအျပီး ေသာတပန္လည္း ျဖစ္ဆုိတာမ်ဳိးေတာင္ ေတြးမိလုိက္ေသးတယ္။ ေသာတပန္ျဖစ္ဖုိ႕ (၇)ခ်က္ကုိေတာင္ ေမ့ထားလုိက္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါမ်ဳိးေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ မိမိအမွားကုိ မိမိသိရင္ ျပင္ၾကပါ။ ကုိယ္မွမျပင္ႏုိင္ရင္ ျပင္ေပးမယ့္လူမရွိ။ အဓိကစိတ္ပဲ... စိတ္ကုိမွမျပင္ႏုိင္ရင္ သံသရာမွာ မွားေနအုံးမွာပဲ.... တရားရွာပါ...တရားကုိ ေသခ်ာရွာၾကပါလုိ႕ ေျပာပါရေစ....။

"လူမုိက္တစ္ေသာင္း ခ်ီးမြမ္းေရွာင္လည္

လူေကာင္းတစ္ေယာက္ ျပစ္တင္ေၾကာက္ေလာ့"

ဘာမွမသိပဲ မုိက္ေနတဲ့လူေတြအတြက္ ဒီစကားပုံေလးက လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ လမ္းျပေပးေနပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေတြဟာ အက်ဳိးႏွင့္အျပစ္ ႏွစ္ခုစလုံးကုိ ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ မေကာင္းမႈအတြက္ ရမယ့္… အက်ဳိးက ဘာရွိမွာလဲ။ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာ လုပ္လုိက္ရလုိ႕ ခဏတာေပ်ာ္ရႊင္ ရေပမယ့္ ပူေလာင္ျခင္းကုိ ခံစားေနရမယ္။ မေကာင္းမႈလုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာသာ လူေတြက မစဥ္းစားၾကတာ။ မေကာင္းမႈမွ အသိတရားျပန္၀င္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ စဥ္းစားျပီး ေနာင္မလုပ္ဖုိ႕ကုိ တားျမစ္တတ္ၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ မေကာင္းမႈမွာ ရမည့္အျပစ္သည္ ၾကီးမားလြန္းပါတယ္။ မေကာင္းတာလုပ္တဲ့ အေပၚမႈတည္ျပီး အျပစ္က တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ၾကီးမားသြားပါတယ္။ ပုရြက္ဆိတ္ သတ္တာနဲ႕ ဆိတ္ကုိသတ္တာ အျပစ္ခ်င္းမတူပါဘူး… ဒီလုိပဲ ဆိတ္ကုိသတ္တာနဲ႕ ဆင္ကုိသတ္တာ အျပစ္ခ်င္းမတူျပန္ဘူး။ မိမိသတ္လုိက္တဲ့ တိရိစၧာန္ရဲ႕ ခြန္အားဗလ ၾကီးမားရင္ ၾကီးမားသေလာက္ ခြန္အားစုိက္ထုတ္ သတ္ရတဲ့အတြက္ အျပစ္ကုိလည္း ထုိကဲ့သုိ႕ ၾကီးမားစြာ ခံရတတ္ပါတယ္။

ေကာင္းမႈမွာ အျပစ္ဆုိတာ မရွိပါဘူး။ အကုန္အက်ဳိးေတြပါပဲ…. ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ႏုိင္ေ၀က ေျပာပါတယ္။ ဘာအက်ဳိးမွ မၾကည့္နဲ႕အုံး တရားနာလုိက္တာနဲ႕ စိတ္ကုိၾကည္လင္ လန္းဆန္းျပီး ေအးခ်မ္းသြားရတယ္။ အဲဒါဟာ ပထမဆုံး တရားနာျခင္းရဲ႕ အက်ဳိးေက်းဇူးပဲတဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ အလုိလုိ ေရာက္ရွိလာတာ။ ေတာင္းတျခင္း မဟုတ္ပါဘူး ဗုဒၶရဲ႕အရိပ္ေအာက္ ျဖန္႕က်က္ထားတဲ့ ေမတၱာေတြကုိ ခံစားၾကရတာပါပဲ။ ဘာနဲ႕မွလဲလုိ႕ မရတဲ့အရာသည္ ဒီတရားဓမၼေတြ နာၾကားခ်င္ကလည္း ရႏုိင္ပါတယ္။ ထုိမွတဆင့္ ေမတၱာတရားေလး ထားတတ္လာရင္ ပုိေကာင္းပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ဘုရားတရားကုိ ကုိႏုိင္ေ၀တုိ႕ေလာက္ မလုိက္စားပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္းတာလုပ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အားက်တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ေကာင္းတာလုပ္ေသာ လူမွန္သမွ်ကုိ ေလးစားပါတယ္။

ကုိႏုိင္ေ၀ကုိ အြန္လုိင္းမွာ ေတြ႕လုိက္ရင္ ကြ်န္ေတာ္ပါ သူ႕ဆီက ေမတၱာတရားေတြ ရတတ္ပါတယ္။ ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ သူ႕သုံးေနတဲ့ ဂ်ီေတာ့ေဘာက္မွာ “မဂၤလာပါ” လုိ႕ ေရးထားတယ္ေလ။ အျမဲတမ္း တင္ထားတတ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေလးစားဆုံးေသာ အရာတစ္ခုေပါ့။ တကယ္ကုိ မဂၤလာရွိေနတာပါ။ အျပင္မွာ ေတြ႕ရရင္လည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ ခ်ဳိသာျပီး ဟန္ေဆာင္ထားျခင္း မရွိပါဘူး။ အမွန္တကယ္ေတာ့ အဲလုိျဖစ္ေနရမွာပါ။ ကုိယ္နဲ႕ေျပာလုိက္တဲ့ လူတုိင္းစိတ္ခ်မ္းသာမႈ ရေစခ်င္တာပါ။ ဒီလုိမ်ဳိးေနထုိင္တတ္ေအာင္ ၾကဳိးစားဖုိ႕ လုိပါေသးတယ္ေလ။ သာမာန္လူ မည္သူမွ မလုပ္ႏုိင္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း မလုပ္ႏုိင္ေသးပါဘူး။ စိတ္ကုိတစ္ခုထဲ စုစည္းထားႏုိင္ဖုိ႕ သာမာဓိ အားေကာင္းဖုိ႕ လုိပါလိမ့္မယ္။ ကုိႏုိင္ေ၀သည္ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ပတ္၀န္းက်င္ ေကာင္းၾကီး တစ္ခုပဲ။ တရားေကာင္းေလးေတြ ရတာနဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္ဆီကုိ ပုိ႕ေပးပါတယ္။ တခါတေလ အတူတူ နားေထာင္ျဖစ္ၾကတယ္။ အြန္လုိင္းတုိက္ရုိက္ လႊင့္တဲ့တရားပြဲမ်ဳိးေတြ ရွိရင္ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ တရားနားဖုိ႕ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။

ထုိ႕အျပင္ ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိလည္း ကုိႏုိင္ေ၀က ေခၚထားေလ့ ရွိပါတယ္။ ေကာင္းက်ဳိးအတြက္ဆုိ ကုိယ့္အခ်ိန္ထဲက ကုန္ခ်င္ကုန္သြားစမ္းပါေစ အနစ္နာခံႏုိင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အဲလုိတရားဓမၼေတြ လုိက္စားတဲ့ လူေတြမ်ားလာမွ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာ ဖြံ႕ျဖဳိးတုိးတက္ လာေတာ့မွာေပါ့။ အရင္ကဆုိ ၾသကာသ ၾသကာသ ၾကကာသ သုံးၾကိမ္ဆုိ ဘာမွန္းမသိခဲ့ဘူး။ ေက်ာင္းတက္ခဲ့တဲ့ သူငယ္တန္းကေန ဆယ္တန္းအထိ ၁၁ ႏွစ္ အလြတ္ဆုိေနတာ အနက္အဓိပၸာယ္ ဘာမွမသိ ဘုရားေတြ႕ရင္ ကန္ေတာ့ရမယ္… ဒါေတာ့ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။

တခါက ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ေက်ာင္းေတြပိတ္ေတာ့ ရန္ကုန္ျမဳိ႕ကုိ ဘုရားဖူးထြက္ ခဲ့ၾကသည္။ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ေတာ့ အေပ်ာ္ဆုံးပဲေလ။ ျမဳိ႕ၾကီးမဟုတ္လား… ကစားေဖာ္ကစားဖက္ေတြလည္းရွိ စားခ်င္တာ ေသာက္ခ်င္တာလည္း စုံလင္ဆုိေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္တုိင္း ရန္ကုန္လာေလ့ရွိတယ္။ နယ္မွာက ၅ တန္းေလာက္ထိ ေနဖူးေတာ့ ၅ ၾကိမ္ေလာက္ေတာ့ ရန္ကုန္ကုိ ေရာက္တာေပါ့။ ရန္ကုန္လာတုိင္း ဘူတာၾကီးေရာက္ရင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ေရာက္မွပဲ အေမ့က ထေတာ့ရန္ကုန္ ေရာက္ျပီးသားေလးဆုိေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ သိပ္ျပီး သတိမထားမိလုိက္ဘူး။ ရထားေပၚမွာက တကယ္ပညာရတယ္။ ဘ၀စုံပဲ ထုိခ်ိန္တုန္းက ေတာ္ေတာ္ဆုိးတယ္ဗ်။ ခါးပုိက္ႏႈိက္ေတြေရာ ပုိက္ဆံေပးမစီးတာေတြ၊ လူလိမ္ေတြ၊ တုိ႕ေဆးေတြက ေပါေပါ၊ ရထားနဲ႕သြားတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေပမယ့္ ထုိင္ခုံမရပဲ အလယ္မွာ ျဖစ္သလုိ လုိက္တာေတြက စိတ္ညစ္ဖုိ႕ အရမ္းေကာင္းသလုိ သရုပ္လည္း ပ်က္တာေပါ့ေနာ္။ အခုေနာက္ပုိင္းေတာ့ ရထားေတြ သန္႕လာမယ္လုိ႕ ထင္ပါတယ္။ ထုိခ်ိန္တုန္းက မုတၱမႏွင့္ ရန္ကုန္ေပါ့။ အခုေတာ့ ေမာ္လျမဳိင္-ရန္ကုန္ တုိက္ရုိက္ ျဖစ္ေနပါျပီး။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ၀မ္းသာရပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ ေျပာရရင္ ၅ ၾကိမ္ေရာက္တာ တစ္ၾကိမ္ပဲ ရန္ကုန္အ၀င္ကုိ ေကာင္းေကာင္း သတိထားမိတယ္။ ဘာသြားေတြ႕လဲဆုိေတာ့ ရန္ကုန္ဘူတာအ၀င္၀ကေန လွမ္းၾကည့္လုိက္ရင္ အခြ်န္အတက္ေတြ ျမင္ရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါကုိ ဘုရားထင္ျပီး ကန္ေတာ့ေနတာ အဲဒီေလာက္ထိကုိ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေနာက္မွ အေမက သား…အဲဒါ ဘုရားမဟုတ္ဘူးဆုိမွ ရွက္ရွက္နဲ႕ ျမဳိ႕အ၀င္မုိ႕လုိ႕ သားကဦးတုိက္တာပါလုိ႕ လိမ္ေျပာ လုိက္ရေသးတယ္။ ဒီလုိဘ၀ေတြကေနျပီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ နယ္ပယ္က်ယ္ျပန္႕ လာခ့ဲရတာပါ။ ေနာက္ျပီး ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း လုိေသးတယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕နဲ႕ တစ္ႏွစ္ထဲအတူတူ ေက်ာင္းတက္လာတဲ့ လူေတြကလည္း ဘုရားတရားလုပ္ဖုိ႕ ေနေနသာသာ ဆုိးလြန္းလုိ႕ မိဘေတြေတာင္ မနုိင္ေတာ့ဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ကြ်န္ေတာ္တုိ႕က သူတုိ႕ကုိ မေပါင္းျဖစ္ဘူး။ ဒီပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ ေပါင္းရင္လည္း ေသခ်ာပါတယ္။ ေဒ၀ဒတ္ရဲ႕သား အဇာတသတ္ရဲ႕ ေျမးျမစ္ေတြ ျဖစ္ျပီး အ၀ီစိေရာက္မွာ ေသခ်ာတယ္။

အခုေတာ့ ဘ၀ကုိ ေက်နပ္မိပါတယ္။ ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ေဘးမွာ ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းေတြ ရွိေနတယ္ေလ။ ကုိႏုိင္ေ၀မွ မဟုတ္ပါဘူး။ က်န္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ေလာကမွာ မေကာင္းတာလုပ္တဲ့ လူကုိ အျမဲတမ္း ဒဏ္ခတ္ထားသလုိ။ ေကာင္းတာလုပ္တဲ့ လူေတြကုိလည္း အျမဲတမ္း ခ်မ္းသာေပးထားပါတယ္။ ကုိယ္မသိတဲ့ တရားေတြကုိ ကုိယ္တုိင္ေလ့လာႏုိင္သလုိ နယ္ပယ္အရ ၀င္ေရာက္ ေလ့လာဖုိ႕လည္း အဆင္ေျပတဲ့ ေခတ္ၾကီးပါပဲ။ မသိရင္ေမး မစင္ရင္ေဆး ဆုိတဲ့စကားလဲ ရွိတယ္မဟုတ္လား။ တရားျပဆရာေတာ္ေတြ အျပင္ သိကၡာ၊သမာဓိ ျပည့္စုံသူေတြကုိလည္း တရားနဲ႕ပတ္သတ္ရင္ ေမးျမန္းႏုိင္လုိ႕ သိလုိစိတ္တစ္ခုသာ လုိပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဓမၼေဘရီဆရာေတာ္က လာျခင္းေကာင္းတဲ့ ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးနဲ႕ေတာ့ဗ်ာ… ကြ်န္ေတာ္ေသလုိ႕ ခြဲခြာပါရေစ သူေသလုိ႕ ကြ်န္ေတာ္ မခြဲခြာခ်င္ဘူးလုိ႕ ေဟာျပခဲ့တာကုိး။

ဘ၀ခႏၶာနဲ႕ ဓမၼ အေလးခ်ိန္ မမွ်ရင္ အပၸာယ္သြား ရတတ္တယ္။ အခုစာဖတ္ေနသူတုိ႕၏ ေဘးမွာ ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းေတြ ရွိပါလိမ့္မယ္။ သတိမထားမိၾကလုိ႕ပါ။ အကယ္၍ သတိထားမိတယ္ဆုိရင္ တန္ဖုိးထားၾကပါ။ ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းမရွိခဲ့ရင္ မလွမ္းမကမ္းကုိ ၾကည့္ပါ။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြ ရွာေပါင္းပါ။ တကယ္လက္ေတြ႔ ျဖစ္ေနတာက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ဘုရားတရား ကုိင္းရႈိင္းရင္ ဘုိးေတာ္လား… ေတာထြက္ေတာ့မွာလား… ကိေလသာ ကုန္ေနျပီးလားလုိ႕ ေျပာေနၾကပါတယ္။ ဒါေတြက တရားမသိေသာ သူေတြအတြက္ပါ။ တရားသိေသာသူသည္ ဒါမ်ဳိးမေျပာ အစဥ္အျမဲ ေလးစားေနမွာပါ။ ဘုရားတရား လုပ္တဲ့လူေတြသည္ အျမဲတမ္း ေနရာရတတ္ပါသည္။ လူေတာထဲသြားရင္ မ်က္ႏွာပြင့္လန္းေစပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းေတြက ေစာက္ေရွာက္တတ္ပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးေျပာခ်င္တာက "သတိမမႈ ဂူမျမင္" ဆုိသလုိ သတိေလးလည္း ကပ္ထားမွ၊ ေသျခင္းတရားက ရင္ဘတ္နဲ႕ေက်ာလုိ႕ ကပ္ေနတာေလ။ ဒါေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းေတြ ပုိင္ဆုိင္ထားျပီးဆုိရင္ တန္ဖုိးထားျပီး မိမိဘ၀ ေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္ တည္ေဆာက္သြားၾကပါလုိ႕ ကြ်န္ေတာ္ျမင္တဲ့ အျမင္ေလးကုိ ရုိးရုိးေလး သီကုံးလုိက္ပါတယ္… အားလုံးေသာ စာဖတ္သူအေပါင္း သာယာခ်မ္းေျမ့ေသာ ဘ၀ေလး ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ၾကပါေစ။

ျမန္မာျပည္ကုိေကာင္းေစခ်င္ရင္ အရင္ဆုံးစိတ္ဓာတ္ကုိျပင္ၾကပါ

ဘဝမွာကုန္ဆံုးသြားၿပီးရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မရႏုိင္ေတာ့တဲ့ အရာသံုးခုရွိပါတယ္။ အဲဒါဟာ အခ်ိန္၊ စကားလံုး၊ အခြင့္အေရး တုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေတြ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အျပစ္မျမင္ၾကပဲ လုိအပ္ခ်က္ေလးေတြကုိ အျပဳသေဘာေဆာင္ျပီး ေဖာ္ထုတ္ၾကရင္ အနာဂတ္ႏုိင္ငံေတာ္ၾကီး ဒီထက္မက တုိးတက္လာမွာပါ။ အျမင္ေလးတစ္ခုပဲ လုိအပ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံမေကာင္းေၾကာင္းလုိ႕ အမည္မတပ္ပဲ ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႕ အၾကံျပဳစာေတြ ေရးၾကပါလုိ႕ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေနာင္မွာေကာင္းလာဖုိ႕အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေတြ စေတးျပီး ေ၀ဖန္ျခင္းမဟုတ္ပဲ… ျမင္တာကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း တင္ျပၾကရင္ ဘယ္ဘက္ကမွ နားလည္မႈ လြဲၾကမယ္မထင္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ အခုေရးမည့္ အေၾကာင္းအရာသည္လည္း ေ၀ဖန္ျခင္းမဟုတ္ရပါ။ အခုလုိ တကူးတက ကြ်န္ေတာ့္စာေတြကို လာဖတ္ေပးေနတဲ့ စာဖတ္သူေတြကုိလည္း ေက်းဇူးအထူး တင္ရွိေၾကာင္း အရင္ဦးဆုံး ေျပာထားပါရေစ။

အသိဥာဏ္ရွိတဲ့ လူေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္ အမ်ဳိးခ်စ္စိတ္ကုိေတာ့ အသိအမွတ္ ျပဳႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႕ ထင္ပါတယ္။ ဒီလုိေျပာလုိ႕ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေမးခြန္းထုတ္ၾကမယ္။ မေမးပါနဲ႕ ေမးစရာမလုိတဲ့ အေျဖေတြကုိ ေျဖခ်င္ေနခဲ့တာ အေတာ္ၾကာေနပါျပီး။ “သူမ်ားခုိင္းမွ လုပ္တာ ကြ်န္၊ သခင္ ျဖစ္ခ်င္ရင္ မိမိကုိယ္ကုိခုိင္း” ဆုိတဲ့ စကားပုံအတုိင္းပဲ။ ေအာက္ေျခမလြတ္ေစနဲ႕ ဘယ္အရာပဲလုပ္လုပ္ ဘယ္စကားကုိပဲ ေျပာေျပာ အရင္ဆုံးေသခ်ာ စဥ္းစားပါ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ဆရာေတြ ေျပာခဲ့သလုိပဲ မိမိသည္ ဘာေကာင္လဲ…? ဘယ္ေနရာေရာက္ေနလဲ…?? သိေအာင္လုပ္ပါ။ ေလာကမွာ ပါးစပ္စည္းကမ္းမရွိပဲ စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္ ေျပာေနတဲ့လူေတြသည္ လူျဖစ္ပါလွ်က္နဲ႕ တိရိစၧာန္ဦးေႏွာက္ကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားၾကတဲ့ လူ႕တိရိစၧာန္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။ ဒါနဲ႕ပတ္သတ္လုိ႕ လက္ရွိကြ်န္ေတာ္တုိ႕ လူမ်ဳိးေတြ အမ်ားၾကီးေတြ႕ေနရတယ္။ တရားဆုိဒ္ေတြ ကုသုိလ္တရား လုပ္သူေတြမွအပ က်န္အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာ ဘယ္ေနရာကုိ ၾကည့္ၾကည့္၊ ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါတယ္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အေကာင္းျမင္တဲ့စိတ္ နည္းပါးေနၾကတယ္။ အဲဒါေလးေတြ ေလွ်ာ့ႏုိင္ရင္ ေလွ်ာ့ေပးၾကပါလုိ႕ ေတာင္းဆုိခ်င္ပါတယ္။

တစ္ေယာက္အက်ဳိးကုိ တစ္ေယာက္က သယ္ပုိးထမ္းေဆာင္မဲ့ ေမတၱာမ်ဳိးေတြ မရွိတဲ့အတြက္ အနစ္နာလည္း မခံႏုိင္ၾကရွာဘူး။ တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ထက္ ေက်ာ္သြားမွာကုိ မနာလုိၾကဘူး။ သူ႕ကုိေက်ာ္မယ့္ တစ္ေယာက္အထက္မွာ လူေပါင္းမည္မွ် ရွိေနမည္ကုိ သတိထားမိမွာ မဟုတ္ေခ်။ ဒီတစ္ေယာက္ကုိေတာ့ ေပးမေက်ာ္ေစခ်င္တာ အမွန္ပင္တည္း။ အဲဒီစိတ္ေတြ ျပင္ႏုိင္ေလ ေကာင္းေလပါပဲ။ အရင္ကေတာ့ ပုခုံးဖက္ေပါင္းလုိ႕ အဖုအထစ္ေလးေတြ ျဖစ္လာရင္ ဘယ္မ်က္ႏွာမွ မေထာက္တတ္ပဲ အကုန္ေဖာ္ၾကတယ္။ ကုိယ္မေက်နပ္ေတာ့ရင္ သူဒုကၡေရာက္လည္း အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူးလုိ႕ ထင္ၾကျပန္ေရာ… ဘယ္မွာလဲ အၾကင္နာတရား… အဲဒီလူေတြရဲ႕ မွတ္ပုံတင္ကုိ သြားၾကည့္လုိက္ပါ ကုိးကြယ္သည့္ဘာသာ ဗုဒၶဘာသာ၊ လူမ်ဳိး ျမန္မာ ဆုိတာေတြပါပဲ။ အမည္ခံထားတဲ့ ဖုန္းေတြလုိပဲ။ ေရာင္းခ်င္တုိင္းေရာင္း ေနၾကတာေလ။ အမွန္တကယ္ေတာ့ တန္ဖုိးရွိတာေတြကုိ ေမ့ေနၾကတာ။ အဲဒါဟာ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ နဲပါးၾကလုိ႕ပဲ။ သီလဆုိတာ ေကာင္းတာကုိလုပ္ျပီး ေကာင္းတာကုိေျပာရတာပါ။ သမာဓိက မေကာင္းတာကုိ မေတြးနဲ႕ စိတ္ေတြကုိ ထိန္းထားႏုိင္ရမယ္။ ပညာဆုိတာ အေၾကာင္းနဲ႕အက်ဳိးကုိ စနစ္တက်သိတတ္ရမယ္။ ဒီသုံးလုံးေပါင္းလုိက္ရင္ တစ္လုံးပဲ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ အဲဒါဟာ ဓမၼ ျဖစ္တယ္လုိ႕ သီတဂူဆရာေတာ္မွ ေဟာၾကားခဲ့ေလသည္။

ေနာက္တစ္ခ်က္က ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ျမန္မာေတြ လူၾကည့္ေတာ့ ဘာအလုပ္မွမရွိဘူး။ ဒီမုိကေရစီက်ေတာ့ ရခ်င္ၾကတယ္။ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံ ျဖစ္ျပီးဆုိရင္ တစ္ႏုိင္ငံလုံး မီးခုိးတိတ္ အလုပ္မလုပ္ပဲ ထမင္းစားလုိ႕ရတယ္ ထင္ေနၾကတာ။ ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႕မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ အသုံးမက်ဘူးလုိ႕ လာေျပာရင္ မခံႏုိင္ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ အေျဖကရွင္းပါတယ္ ျမန္မာႏုိင္ငံမေကာင္းမွေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံထဲေနတဲ့ လူအကုန္ပါျပီးေပါ့ ဒါေၾကာင့္ ေျပာတဲ့လူလည္း အသုံးမက်တဲ့ စာရင္း၀င္သြားတယ္။ ဒါဆုိဘာလုိ႕ ျမန္မာႏုိင္ငံ အသုံးမက်ဘူးလုိ႕ ေျပာေနအုံးမွာလဲ… ငါတုိ႕အသုံးမက်ဘူးလုိ႕ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ၀န္ခံလုိက္စမ္းပါ။ မ၀န္ခံရဲရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အသုံးမက်ဘူးလုိ႕ မေျပာနဲ႕ေပါ့။ ၀န္ခံႏုိင္ရင္ေျပာတာ အေကာင္းဆုံးပဲ။ လုပ္မွာလား မလုပ္ဘူးလား ေအး…လုပ္ရဲရင္ ခံရဲရတယ္… ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ အဘုိးကလက္မထိပ္ကုိ သံရုိက္သြင္းတဲ့ ဘုရင့္ေနာင္လည္း မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ၀န္ခံရဲတယ္ဆုိတဲ့ သတၱိေတြရွိတယ္။ ဒါမ်ဳိး၀န္ခံလုိ႕ ေခါင္းျဖတ္သတ္တာမ်ဳိးလည္း မရွိပါဘူး။ ၀န္ခံျခင္းဆုိလုိ႕ တစ္ခုရွိေသးတယ္… ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ျမန္မာေတြမွာ အက်င့္တစ္ခုရွိပါတယ္။ ဓမၼေစတီ ဆရာေတာ္ ေဟာသလုိေျပာရရင္ ကေလးေတြဟာ အရမ္းျဖဴစင္ၾကပါတယ္။ ဒါကုိအေရာင္ဆုိး ၾကတာ ဘယ္သူေတြလဲ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ မုန္႕တစ္ခုကုိ စားခ်င္လုိ႕ ယူစားလုိက္တယ္။ ဒါကုိလူၾကီးတစ္ေယာက္က ေမးမယ္ ဒီေပၚကမုန္႕ ဘယ္သူစားတာလဲ… ကေလးကျပန္ေျဖတယ္။ သားသားစားလုိက္တာပါ… အဲဒီခ်ိန္မွာ လူၾကီးက…ရုိက္ျပီးေတာ့… စားခ်င္အုံးဟဲ့… ဆုိေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ ကေလးကမွတ္သြားေရာ။ အမွန္တုိင္းေျပာရင္ ရုိက္ခံရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လိမ္တတ္သြားတယ္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ဒီမုန္႕က ဆြမ္းေတာ္ကပ္မလုိ႕ စားလုိက္ေတာ့ ငရဲၾကီးတယ္။ သားကမသိလုိ႕ စားလုိက္တာဆုိေတာ့ အျပစ္မရွိဘူး။ ေနာက္တစ္ခါဆုိရင္ေတာ့ ဒါမ်ဳိးမလုပ္ရဘူးလုိ႕မ်ား အက်ဳိးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ ေျပာျပလုိက္ရင္ အဲဒီကေလး တစ္သက္လုံး မွတ္သြားျပီး မိဘအရိပ္ေအာက္က လြတ္သြားလည္း အက်င့္စာရိတၱေကာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာရမွာပါ။

ဒီလုိလူေတြ မ်ားလာေလေလ တုိင္းျပည္ၾကီးမွာ ခုိးမႈေတြနဲပါးလာမယ္၊ တျခားအက်င့္စာရိတၱနဲ႕ ပတ္သတ္တဲ့ ျပႆနာေတြ ရွားပါးလာရင္ တုိးတက္ဖုိ႕အတြက္ အေထာက္အကူေတြပဲ မဟုတ္လားဗ်ာ။ ျပင္သင့္တာေလးေတြလည္း ျပင္ၾကေပါ့… လူငယ္ေတြဆုိတာက ေနာင္တစ္ေခတ္အတြက္ မ်ဳိးဆက္ပဲေလဗ်ာ… အက်င့္စာရိတၱေကာင္းျပီး အရည္အခ်င္းရွိရွိနဲ႕ တုိင္းျပည္ကုိ ဖြံ႕ျဖဳိးဖုိ႕အတြက္ မေသေသးတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းေတြ သြင္းေပးဖုိ႕ လုိအပ္လြန္းပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေခတ္မွာ ဒီလုိေနခဲ့ရတာ မၾကဳိက္ရင္ ေနာင္တစ္ေခတ္မွာ ဒီထက္ေကာင္းေအာင္ မိမိဘာလုပ္ႏုိင္သလဲ စဥ္းစားပါ။ လူအခ်င္းခ်င္း မတုိက္ခုိက္ပါနဲ႕… အဖြဲ႕အခ်င္းခ်င္း မတုိက္ခုိက္ပါနဲ႕ တုိင္းျပည္ေကာင္းဖုိ႕အတြက္ပဲ ေစတနာေလးထားပါ။ အေကာင္းေတြလုပ္ရင္ အက်ဳိးေတြ ေကာင္းတတ္ပါတယ္။ ေဒါသနဲ႕ေျပာရင္ ပူေလာင္ပါမည္။ ေမတၱာျဖင့္ ေျပာရင္ ေအးခ်မ္းပါသည္။ ဘာနဲ႕ေျပာၾကမလဲ ကုိယ္တုိင္ဆုံးျဖတ္ၾကေပါ့။

သူ႕အလုပ္ကုိယ့္အလုပ္ကုိ ထည့္တြက္ေပးၾကပါ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ျမန္မာေတြဟာ ကုိယ္ဘက္ကနာမွာအရမ္း ေၾကာက္ၾကတယ္။ သူတပါးနာခ်င္နာပါေစ ေျပာတတ္တယ္၊ လုပ္တတ္ၾကတယ္။ ဒါနေလာက္သာ ရက္ေရာတယ္ဆုိတာကုိ ျငင္းပယ္ျပီး ေမတၱာတရားၾကီးမားပုံကုိလည္း ျပသေစခ်င္တယ္။ လုံး၀မရွိေတာ့ဘူးလုိ႕ ကြ်န္ေတာ္ေျပာေနျခင္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ျမတ္ႏုိးတဲ့ ဒီယဥ္ေက်းမႈေတြ ေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာ ဆုိးလုိ႕ေျပာေနရတာပါ။ ကြ်န္ေတာ့္အေတြးက ေသးငယ္ခ်င္ ေသးငယ္ပါလိမ့္မယ္… ႏုိင္ငံႏွင့္လူမ်ဳိးေပၚ ထားတဲ့ သစၥာတရားကေတာ့ ပင္လယ္ၾကီးေလာက္ က်ယ္တယ္ဆုိတာကုိ ေျပာပါရေစ…

ႏုိင္ငံေတာ္က လူၾကီးေတြသည္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႕ထက္ ပုိျပီးေတြးမိမွာပါ။ သုိ႕ေသာ္လည္း အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာေတာင္ ကုိယ္စီျပႆနာေတြနဲ႕ပဲ မဟုတ္လား။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေတြမွ ဒါေတြကုိ မေဖာ္ထုတ္ မေျပာဆုိခဲ့ရင္ ေနာက္ထပ္ ဘယ္သူေတြက ထပ္ျပီးေျပာေနအုံးမွာလဲ။ ေနာက္လူကုိ ေစာင့္ျပီး အလုပ္မလုပ္တာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ ေနာင္လာေနာင္သားေတြ ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာင္ တစ္ေခတ္ေနာက္က်ေနအုံးမယ္။ အဲလုိနဲ႕ ေနာက္က်ေနခဲ့တာ ခင္ဗ်ားတုိ႕ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ အသက္ေတြ တျဖည္းျဖည္းၾကီးလာတာပဲ မဟုတ္လားဗ်ာ။ ႏုိင္ငံေကာင္းေအာင္ ေျပာတဲ့ေနရာမွာ စိတ္ရင္းေစတနာ မွန္မွန္နဲ႕ ေျပာဖုိ႕လုိပါတယ္။ အမ်ဳိးခ်စ္တယ္ဆုိျပီး တစ္သက္လုံး တုိင္းတစ္ပါး လုပ္ေကြ်းေနလုိ႕ မရသလုိ၊ ျပည္တြင္းထဲမွာ အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ လၻက္ရည္ဆုိင္ ထုိင္အခ်ိန္ျဖဳန္း ေနလုိ႕လည္း မရပါဘူး။

ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခု ရွိတယ္။ အဲဒါဟာ ျမန္မာ့သမုိင္းကုိ ဖတ္လုိက္တုိင္း သမုိင္းစာမ်က္ႏွာေတြ ျပန္လွန္ၾကည့္လုိက္တုိင္းမွာ ဂုဏ္ယူေလာက္စရာေတြ အျပည့္ရွိပါလွ်က္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေခတ္မွာ ဘာလုိ႕ဒီထက္ျမင့္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ေသးတာလဲ။ ေခတ္ေတြလည္း ေျပာင္းခဲ့တယ္ စနစ္ေတြလည္း သစ္လာတယ္။ လုိအပ္ေနတာေလးေတြ ရွိေသးတယ္ဆုိတာ အားလုံးသိၾကမွာပါ။ အလွ်ား ေပ ၆၀ အနံ ေပ ၄၀ ကားဂုိေဒါင္ေတြနဲ႕ စမတ္က်ေနတဲ့ တုိက္အိမ္ျခံေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနတယ္။ ရုံးခန္းေတြမွာ စနစ္က်က် အခန္းေတြ ဖြဲ႕ထားလုိက္တာ လူေနအိမ္ေတြထက္ သန္႕လုိ႕၊ ကြန္ပ်ဳတာအခန္းေတြမ်ား အဲယားကြန္ေတြနဲ႕ ရွယ္ျဖစ္ေနလုိက္တာ၊ ဒီဘက္ေခတ္မွာ လူလာျဖစ္ရတာ တန္တယ္လုိ႕ မထင္လုိက္ၾကပါနဲ႕။ မေျပာင္းလဲႏုိင္ေသးတဲ့ စနစ္ေတြနဲ႕ ျမင္ေနရတုန္းပါပဲ။ အေတာ္ေလးၾကာခဲ့တယ္ ဆုိေပမယ့္ အခုလည္း ဒီအတုိင္း က်န္ေနေသးပါတယ္ ဆုိတဲ့အေၾကာင္းကုိ ေနာက္ပုိ႕စ္တစ္ခုမွာ ေရးသားတင္ျပခ်င္ပါေသးသည္။ အားလုံးေသာ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢဳိလ္မ်ား ကုိယ့္ေျမ၊ ကုိယ့္ေရကုိ ခ်စ္ရင္ အရာအားလုံးကုိ တန္ဖုိးထားၾကပါလုိ႕ ဆႏၵျပဳလုိက္ပါတယ္….

NPNGMP

ေမြးေန႕လုပ္ရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္

ယခင္က ေမြးေန႕လုပ္ရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေကာင္းေကာင္းမသိခဲ့ပါဘူး။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ေမြးေန႕တြင္ ေပ်ာ္ပါးျခင္းေတြျဖင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ေလ၏။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဒီေန႕ေမြးေန႕ရွိသည္ဟု ေျပာလာတယ္။ သူက ကြ်န္ေတာ့္ဆီလာျပီး ဖိတ္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ဒီေန႕ငါ့ေမြးေန႕ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္၊ ၾကာဇံေၾကာ္၊ အုန္းထမင္း စေသာအစားအစာမ်ားထဲမွ တစ္ခုခုျဖင့္ ဧည့္ခံမယ္ေပါ့။ ဗုဒၶဘာသာေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အလွဴအတန္းကေတာ့ ရက္ေရာတာ ေျပာစရာလုိမယ္ မထင္ဘူး။ ဒါနဲ႕ကြ်န္ေတာ္က အခ်ိန္ေမးလုိက္တယ္… ဘယ္ခ်ိန္လဲဆုိေတာ့ ညေနပုိင္းတဲ့။

ကြ်န္ေတာ္သြားခဲ့ပါတယ္… အဲဒီပြဲမွာ အေသာက္အစားပါတာမုိ႕ စကားသြက္ၾကတာ မစမ္းေတာ့ပါ။ နဂုိစကားတစ္လုံးမွ ၀င္မေျပာတတ္တဲ့ ငတုံးကလည္း ေျပာခ်င္တာေျပာေပါ့ေလ။ ေမြးေန႕ရွင္ကလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေပ်ာ္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္အျပည့္ရွိပုံရပါတယ္။ လုိေလေသးမရွိေအာင္ အကုန္လုပ္ေပးပါတယ္။ စကားေလး တေျပာေျပာနဲ႕ စလုိက္တာ ဘာမဟုတ္တဲ့ ေဘာလုံးပြဲနဲ႕မွ ျပႆနာျဖစ္ၾကေလရဲ႕။ အဲဒီကေန အေမရိကန္ သမၼတ ဘားရခ္ အုိဘားမားမွာ သားသမီး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲေပါ့ေနာ္… အုိဘားမားမိန္းမက ေခ်ာလား စသည္အားျဖင့္ ေလွ်ာက္ေျပာလာေတာ့ တစ္ဖက္က မေျဖႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဟုိတစ္ေယာက္က ဖတ္ထားတယ္ ထင္တယ္။ အဲဒါနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္က ၀င္ေမးၾကည့္တယ္ ကေလး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ…??? သူကျပန္ေျဖတယ္ဗ်… ႏွစ္ေယာက္တဲ့… မိန္းကေလးေတြပဲ။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူးေပါ့ သူကဖတ္ထား မယ္လုိ႕ယူဆရေတာ့ ကုိယ္လည္းဘာမွ ျပန္မျငင္းခဲ့ေပ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ ျပန္ေျပာလုိက္တယ္ အဲဒါက မယားၾကီးနဲ႕လား မယားငယ္နဲ႕လား…?? လုိ႕ သူ႕စိတ္ကုိ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေအာင္ စလုိက္တာပါ။ တကယ္ေတာ့ အုိဘားမားမွာ မယားတစ္ေယာက္ထဲ ရွိခ်င္ရွိလိမ့္မယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း မသိပါဘူး။ ငါေတာ့ မယားႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္ဆုိတဲ့ သတင္းမဖတ္ဖူးဘူးတဲ့…. မျဖစ္ႏုိင္ဘူးထင္တယ္လုိ႕ သူကျပန္ေျပာပါတယ္။ အဲဒီခ်ိန္မွာ အေစာပုိင္းက မေျဖႏုိင္တဲ့ တစ္ေယာက္က ဘာထေျပာတယ္ ထင္သလဲ…? မင္းကလဲ ယုံလုိက္စမ္းပါတဲ့… မင္းကုိငါျပန္ေမးမယ္တဲ့ ငါ့မွာ ကေလးဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ မင္းသိလားတဲ့….??? ဟင္းအင္း မသိဘူးဆုိေတာ့မွ ေျပာလုိက္တာက ဒီလုိေလးပါ ေအး…မင္းညီမနဲ႕ တိတ္တိတ္ပုန္းရတာ သုံးေယာက္ရွိျပီး မွတ္ျပီးလား… အဲဒီမွာ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္လုိက္တာ ထုိးမယ္ၾကိတ္မယ္ျဖစ္လုိ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕လည္း လူစုခြဲျပီး ျပန္လာခဲ့လုိက္တယ္။ ဒါဟာ ဘယ္ကေန စတာလဲဆုိေတာ့ ေမြးေန႕ပြဲရဲ႕ ရလဒ္ပဲ… ညေနပုိင္းလုပ္တဲ့အတြက္ အရက္ပါတယ္။ ထုိအတြက္ေၾကာင့္ အေပ်ာ္ကေနအပ်က္ ျဖစ္တက္တယ္ဆုိတာကုိ ဒီျဖစ္စဥ္ေလးနဲ႕ ရွင္းျပလုိက္ရတာပါ။ အားလုံး ဆင္ျခင္ႏုိင္ၾကပါေစ။

ေနာက္တစ္ခ်က္က စာဖတ္သူေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္ေစတနာနဲ႕ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ေမြးေန႕မွာ ေကြ်းေမြးတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အလွဴအတန္းလုပ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္မည့္အရာအားလုံးကုိ မနက္ပုိင္းမွာသာ လုပ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ညေနပုိင္း လုပ္ျဖစ္တယ္ဆုိရင္လည္း ေသာက္စားမည့္ အစီအစဥ္မပါတာ ပုိေကာင္းပါမည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ မလုိလားအပ္တဲ့ ျပႆနာေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္… စိတ္မခ်မ္းသာစရာေတြလည္း ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ေတြက အရက္ေသာက္ခ်င္ၾက၍ ေတာင္းတတဲ့အခါ ေမြးေန႕ရွင္ျဖစ္တဲ့ ကုိယ္ကမလုိက္ေလွ်ာရင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညေနပုိင္း မလုပ္ေစခ်င္တာပါ။ ကုိယ္ကေစတနာ မွန္ေပမယ့္… အခ်ိန္အခါကုိလုိက္ျပီး ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ လူေတြရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကုိလဲ နားလည္ထားဖုိ႕ လုိပါတယ္။ မနက္ပုိင္းလုပ္တဲ့အတြက္ အားလုံးေကာင္းပါတယ္။ ညေနမွာ အရက္ေသာက္မယ့္ လူမ်ဳိးေတြကုိ မနက္ပုိင္းမိမိေမြးေန႕ ဆြမ္းကပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ရေအာင္ေခၚျပီး တရားနာခုိင္းလုိက္စမ္းပါ။ မိမိလည္းကုသုိလ္ရမယ္၊ သူလည္းကုသုိလ္ရမယ္၊ နားတဲ့တရား ေကာင္းေလေလ (သုိ႕) အားစုိက္ျပီး နားေထာင္လုိက္မယ္ ဆုိရင္ေလ ညေနမွာ အရက္ေသာက္မယ္လုိ႕ ထပ္ေျပာဦးမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ မနက္ပုိင္းလုပ္မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ေန႕ေလာက္ေတာ့ ၾကဳိျပင္ဆင္ရမွာေပါ့။ လူအမ်ားအတြက္ ဒါနျပဳရင္ ကာယကံရွင္ကေတာ့ ပင္ပန္းမွာပဲ။ ဒါကုိထည့္မတြက္ပါနဲ႕… ကုသုိလ္တရားကုိသာ ထည့္တြက္ေစခ်င္ပါသည္။ ေကာင္းတာလုပ္မည့္ သူတုိင္းကုိ ပံ့ပုိးကူညီမည့္ သူေတာ္ေကာင္းေတြ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အျမဲတမ္း ရွိေနတတ္တယ္ ဆုိတာကုိ သိထားေစခ်င္ပါတယ္။

ေမြးေန႕ပြဲေတြမွာ ညပုိင္းလုပ္တဲ့ ေမြးေန႕ပြဲေတြဟာ အင္မတန္ ဆုိးရြားလြန္းတယ္လုိ႕ ထင္ပါတယ္။ မည္သူ႕ကုိမွ ပုတ္ခတ္ေျပာဆုိျခင္း မဟုတ္ရပါ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဟာ ေခတ္မွီလာတာက အနည္းငယ္ပါ။ အတုခုိးတာေတြက အရမ္းမ်ားေနတယ္။ ရြာမွာေမြးေန႕ဆုိ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ဆြမ္းကပ္၊ ဥပုဒ္သီလေဆာက္တည္ တစ္ရြာလုံးေကြ်းတဲ့ အစဥ္အလာေကာင္းေတြကုိ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ထိန္းသိမ္းထားေစခ်င္ပါသည္။ အခုေခတ္က ရြာကေနျမဳိ႕မွာ ေက်ာင္းလာတက္တယ္။ ျမဳိ႕မွာ သူမ်ားလုပ္သလုိ လိုက္လုပ္ၾကတယ္။ ရြာမွာေမြးေန႕ပြဲ တစ္ခါမွ မလုပ္တဲ့သူကလည္း ေမြးေန႕ပြဲေတြ က်င္းပ၊ ခန္းမေတြဘာေတြ ဌား၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေနလုိက္ၾကတာ။ ညဘက္မွာလည္း တစ္၀ုိင္းရွိအုံးမယ္ ဆုိတာက ပါေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေတြ ျမင္ေတြ႕ေနရတာပဲ အထူးသျဖင့္ ျပည္သူတစ္ရပ္လုံးကုိ အသိဥာဏ္ ဗဟုသုတ တုိးေစတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြမွာလဲ မ်ားေသာအားျဖင့္ ပုိက္ဆံရွိ အဆင့္အတန္းေလာက္ဆုိ ညစာစားပြဲႏွင့္ တည့္ခင္းဧည့္ခံပါမည္။ ရကၼာေလ နဲနဲ၀င္ေတာ့ မွားသြားတဲ့ အခန္းေလးေတြ ပါအုံးမယ္။ ဒီ(၂၀)ရာစုေနာက္ပုိင္း အရက္ေသာက္တဲ့ အထဲမွာ မိန္းကေလးေတြ အနည္းစုပါ၀င္မည္ ဟုဆုိလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္မွားမယ္ မထင္ပါ။ အတုျမင္အတတ္သင္ ဆုိေပမယ့္၊ ဘုရားသြား ေက်ာင္းကန္ေဆာက္ေနတဲ့ သရုပ္ျပ ရုပ္ရွင္ ကားၾကီးေတြကုိလည္း ေမ့မသြားၾကဖုိ႕ သတိေပးေစလုိပါသည္။ သူမ်ားလူမ်ဳိးနဲ႕ မႏႈိင္းစမ္းပါနဲ႕ ကုိယ့္လူမ်ဳိး ကုိယ့္ဗီဇနဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကုိ တန္ဖုိးထားၾကပါ။

အခုေခတ္ မိန္းကေလးေတြ အရက္ေသာက္တာ မစမ္းဘူးလုိ႕ ေျပာေနၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ လူမ်ဳိးေတြအတြက္ စမ္းကုိစမ္းေနရမွာ။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အရက္ေသာက္တာဟာ ထူးထူးစမ္းစမ္းကုိ ျဖစ္ေနရပါတယ္။ အရက္ကလည္း အရည္ထဲပါတာပဲ။ ေယာကၤ်ားေသာက္ မိန္းမေသာက္လုိ႕ေတာ့ ခြဲထားတာ ဘယ္ရွိမလဲ။ မိန္းမေကာင္းအဂၤါ (၆၄) ရပ္နဲ႕ ေနရမယ္မေျပာပါဘူး။ မိန္းမတုိ႕၏ ေကာင္းျခင္း(၅)ျဖာ ထဲေတာ့ ဘယ္ပါေတာ့မလဲ။ မိန္းကေလးေတြ အရက္ေသာက္ျပီး မႈးေနတာကုိ ျမင္ရတာ စိတ္မခ်မ္းသာစရာပါ။ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ လြယ္လြယ္ေလးပါ။ ေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္ အရက္မႈးလုိ႕ ကူညီမယ္ဆုိတာ ရွားပါတယ္။ ကူညီတယ္ပဲထားဦး… ေယာကၤ်ားအခ်င္းခ်င္းေတာ့ ခပ္ပါးပါးဆုိေတာ့ ျပႆနာ သိပ္ရွိမယ္မထင္ဘူး။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အရက္မႈးတယ္ဆုိရင္ ျမန္မာလူမ်ဳိး သနားၾကင္နာ ကူညီတတ္တာ လူတုိင္းသိ၊ တစ္ကမၻာလုံးသိပဲ။ ကူညီခ်င္လုိက္တာမ်ား မင္းကူညီ ငါကူညီနဲ႕ ျငင္းေနမွာမဟုတ္ဘူး။ မႈးေနေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အတြက္ ျပႆနာအမ်ားၾကီး ရွိတတ္ပါတယ္။ သိပၸံပညာရွင္ေတြကေတာင္ ဖိုဓာတ္နဲ႕ မဓာတ္ဟာ ဆြဲငင္မယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ဘာျဖစ္ႏုိင္မလဲ စဥ္းစားၾကည့္ၾကေပေတာ့။ အမႈးေျပမွ နင့္ကုိငါယူျပီးျပီး ဆုိတဲ့သတင္းေတြလဲ မႈခင္းဂ်ာနယ္မွာ ျမင္ေတြ႕ေနရတာပဲေလ။ ကြ်န္မမႈးသြားလုိ႕ ျဖစ္သြားတာပါ ဟုေျဖရွင္းခ်က္ေတြ ထုတ္ျပီး ရုံးတုိင္တာကေနာက္ေပါ့။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ အမ်ဳိးေကာင္းသမီးမ်ား အရက္မေသာက္ပါနဲ႕။ အထူးသျဖင့္ ေမြးေန႕ပြဲေတြမွာ မေသာက္ပါနဲ႕ဗ်ာ… အဓိက ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕လုိ အမ်ဳိးေကာင္းသား ေယာကၤ်ားေလးမ်ားေပါ့။ ေသာက္ျပီးရင္ မွားတတ္လုိက္တဲ့ အမွားေတြ ျဖစ္စဥ္ေတြ ရွိပါတယ္။ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြမွာ အေဖကုိေတာင္ ဓားနဲ႕ျပန္ထုိးတဲ့ အရက္မႈးတဲ့ သားအေၾကာင္းေတြကုိ ၾကားဖူးၾကမွာပါ။ ဒီေတာ့ ေရွာင္သင့္မေရွာင္သင့္ မိမိကုိယ္တုိင္ စဥ္းစားၾကေပါ့။ ေဆးျဖစ္၀ါးျဖစ္ အနည္းငယ္ေသာက္ျခင္း၊ မျဖစ္မေန ေသာက္ေနရျခင္းတုိ႕မွ အပ ေရွာင္ႏုိင္ရင္ ပုိေကာင္းေလပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ျမတ္ဗုဒၶကေတာ့ မႈးရစ္ေစတတ္တဲ့ အရက္မွမဟုတ္ဘူး၊ က်န္တဲ့ မႈးရစ္ေစတဲ့ ေဆးလိပ္တုိ႕လဲ ေရွာင္က်ဥ္ရန္ ေဟာထားပါေသးတယ္။ အဲဒီေတာ့ မနက္ပုိင္း ငါးပါးသီလယူျပီး ညေနပုိင္းမွာ ဒါေတြေသာက္ေနမလား ေရွာင္မလား… ကုိယ္ၾကဳိက္တာကုိ ကုိယ္လုပ္ေနမွာလား…. ဒါဆုိရင္ေတာ့ အနႏၲာ အနႏၲငါးပါး ၾကဳိက္၊မၾကဳိက္ ခ်င့္ခ်ိန္ ပယ္ရွားသင့္တာကုိပယ္ လုပ္သင့္တာကုိလုပ္ပါလုိ႕ အၾကံျပဳပါရေစ။

အခုမွ လုိရင္းကုိ စေျပာရေတာ့မယ္… ဘာေၾကာင့္ ေမြးေန႕မွာ အရက္မေသာက္ခုိင္းရတာလဲ…??? လူေတြဟာ ႏွစ္တုိင္းမွာ ေမြးေန႕ကုိ ဘာေၾကာင့္လုပ္ရသလဲ ဆုိတာကုိပဲ အရင္စေျပာပါမယ္။ ေမြးေန႕လုပ္ရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။

(၁) မိမိေသရမည့္ ရက္နီးလာတာကုိ အမွတ္ရေစဖုိ႔

(၂) မိမိကုိ ေမြးဖြားေပးခဲ့သည့္ မိခင္ အသက္နဲ႔ရင္းၿပီး ေမြးခဲ့တဲ့ ရက္ကုိ အမွတ္ရေစဖုိ႔ အတြက္ပါ

ေမြးေန႕မွာ မိဘအနားမွာေနျပီး မိဘစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားေပးရပါမယ္။ ဒီလုိေန႕ေတြမွာ အရက္ေသာက္၊ ဘီယာေသာက္မွ Happy birthday လုိ႕ ေအာ္လုိ႕ရတာမဟုတ္ပါဘူး။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ဘီယာခြက္ေတြကုိင္မယ့္အစား စိပ္ပုတီးကုိင္၊ ဘီယာခြက္ေတြ တုိက္လုိက္လုိ႕ ထြက္လာတဲ့အသံက ေၾကးစည္းသံ ျဖစ္ေနရမွာပါ။ သတိျပဳေစခ်င္ပါသည္။ အခုဒီဘက္ေခတ္မွာ လုပ္ေနတာက ခြက္တုိက္လုိ႕ ထြက္လာတဲ့ အသံက နားေထာင္ေကာင္းတယ္ ထင္ေနၾကတယ္။ မဟုတ္ဘူး အဲဒါမွားေနၾကတာ တကယ္ေတာ့ ေသမင္းကုိ လက္တုိ႕ျပီး လာေခၚဖုိ႕အတြက္ အခ်က္ျပသံ ျဖစ္ေနတာပါ။ ေသာက္စားမႈးရစ္ျပီး အိပ္သြားေတာ့ေရာ ဘာေကာင္းလုိ႕လဲ။ မိမိေသရမယ့္ရက္ နီးလာတာကုိ သတိမရရင္ထားပါအုံး၊ မိဘကုိေတာင္ ေမ့သြားတာပဲ မဟုတ္လား။ မိခင္က ၀မ္းႏွင့္လြယ္ျပီး ဒုကၡခံကာ ေမြးခဲ့တဲ့ ဒီေမြးေန႕မွာ အေမ့ကိုေတာင္ ဦးသုံးၾကိမ္ မခ်မိတဲ့သားေလာက္ အဘယ္မွာ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းအုံးမလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေမြးေန႕မွာ အရက္မေသာက္ခုိင္းရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္တကယ္ ၀န္ခံရရင္ ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တုိင္လည္း ဒါမ်ဳိးလုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ မိဘနဲ႕ေ၀းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ သူငယ္ခ်င္းေမြးေန႕ပြဲ သြားေပ်ာ္လုိက္။ ကုိယ့္ေမြးေန႕ပြဲ ေပ်ာ္လုိက္နဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္မိဘကုိ ဘယ္ေတာ့မေမ့တတ္ဘူး။ ခ်စ္သူနဲ႕မိဘဆုိရင္ေတာင္ မိဘကုိပဲ အျမဲတမ္း ဦးစားေပးခဲ့တယ္။ သုိ႕ေသာ္ အဲလုိေမြးေန႕ေတြေတာ့ ေပ်ာ္ေနမိတာ အမွန္ပါပဲ။ မေကာင္းမႈေတြ လုပ္ခဲ့မိတာကုိ အခုေနာက္ပုိင္းမွ နားလည္လာရတယ္။ ဒီတရားစာေပေတြ ဗုဒၶတရားေတြသာ မရွိရင္ေလ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ကုိ ဘယ္သူက အမွန္ေရာက္ေစအုံးမွာလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ငါတုိ႕ဗုဒၶသည္ ကယ္တင္ရွင္မဟုတ္၊ ဖန္ဆင္းရွင္မဟုတ္၊ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ လမ္းျပေပးတဲ့ ဘုရားဆုိတာကုိ သိလာရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးရွင္ကုိ ေက်းဇူးသိတတ္သလုိ ေနထုိင္ရမယ္လုိ႕ ဆရာေတာ္ေတြက ေဟာၾကားေတာ္မႈတာေပါ့။ ထုိအထဲတြင္ မိဘသည္ အေရးၾကီးဆုံးေသာ မိမိဘ၀၏ ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္သည္။ မိဘနဲ႕နီးနီးကပ္ကပ္ ေနရသည္ျဖစ္ေစ၊ မေနရသည္ျဖစ္ေစ မိဘတန္ဖုိးကုိ သိတတ္ၾကပါေစ၊ မိဘေတြက သားသမီးေတြကုိ နားလည္မႈ ေပးႏုိင္သလုိ သားသမီးေတြက မိဘေတြကုိ နားလည္မႈရွိတတ္ၾကပါေစလုိ႕ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။

တစ္ႏွစ္မွာတစ္ခါ က်ေရာက္လာတဲ့ ဒီေမြးေန႕ပြဲေတြမွာ အေပၚကေျပာခဲ့တဲ့ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကုိလည္း မေမ့နဲ႕။ ေလွ်ာက္ရမဲ့လမ္းကုိလည္း မရပ္တန္႕ပါေစနဲ႕။ မိဘရဲ႕ အရိပ္အာ၀ါသေအာက္မွာ ေနခ်င္ေပမယ့္ အရြယ္ေရာက္ကတည္းက ဘ၀ဇာတ္ခုံေပၚတက္ က်ရာအခန္းက ပီျပင္ေအာင္ ကုိယ္တုိင္သရုပ္ေဆာင္ ေနရလုိ႕ အေမအေဖတုိ႕ အနားမွာမရွိေပမယ့္ အခ်ိန္တုိင္းမွာ သတိရေနပါတယ္။ အေဖႏွင့္အေမ…. သားတုိ႕ရဲ႕ျမတ္စြာဘုရား ခ်မွတ္ေပးထားတဲ့ ဇာတ္ညြန္းက “မေကာင္းမႈကုိေရွာင္ ေကာင္းမႈကုိေဆာင္ ျဖဴေအာင္စိတ္ကုိထား” လုိ႕ ေဟာၾကားေတာ္ မႈခဲ့တယ္။ ဒီလမ္းစဥ္ကုိ က်င့္သုံးရင္းနဲ႕ မိဘေက်းဇူး ဆပ္ႏုိင္ေသာ သားတစ္ေယာက္ အျဖစ္သုိ႕ ေရာက္ရပါလုိ၏ အရွင္ဘုရား…။

NPNGMP

ကုိယ့္အေတြး နဲ႕ အားလုံးေကာင္းေစဖုိ႕

ဘယ္ေနရာဘယ္ေဒသမွာ ငါတုိ႕ခႏၶာေတြ ထားခဲ့ရမယ္ဆုိတာ မေသခ်ာေသာ အသိေတြႏွင့္သာ အဆုံးသတ္မယ့္ လူေတြထဲမွာ ဘာမွမသိေသးတဲ့ မိမိကုိယ္တုိင္ ပါ၀င္ေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ လူတစ္ေယာက္ကုိ ေမးဖူးပါတယ္။ သူက မင္းထြက္သြားျပီးတဲ့ေနာက္ မင္းရဲ႕သတင္းေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ က်န္ေနမွာလဲ… ဘယ္သူက စိတ္၀င္တစား ရွိေနအုံးမွာလဲ။ မင္းကုိစြဲလမ္းေနဖုိ႕ မလုိဘူး။ တကယ္ေတာ့ မင္းကုိအေၾကာင္းျပဳျပီး က်န္ရစ္သူေတြက ကုသုိလ္ယူၾကရမွာ။ အခုျဖစ္ေနတာက ငါတုိ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေသေသာသူအတြက္ ေကာင္းမႈရေအာင္ လုပ္ေပးတာတဲ့။ ကုိယ့္အတြက္ ကုိယ္လုပ္ေနတာကုိ မသိၾကပဲ။ အဓိပၸာယ္လြဲမွားေနၾကတယ္။ ေသေသာသူကုိ ဘာေပးေပး ဘာမွမရတာေတာ့ အေသခ်ာပဲ။ ေနာက္ျပီး လူတုိင္းဟာ ပတ္၀န္းက်င္အသစ္ကုိသာ ခုံမင္ၾကတယ္။ လူတုိင္းမွာ ပုံမွန္ဆုိတာ မရွိဘူး။ ဆင္းရဲရင္ခ်မ္းသာေအာင္ ခ်မ္းသာရင္ ဒီထက္ ပုိခ်မ္းသာေအာင္ ၾကဳိးစားၾကမွာပဲ။ မင္းကုိသတိရတယ္ဆုိတာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ရွိမွာလဲ။ ျဖစ္မလာႏုိင္ေတာ့တဲ့ အရာေတြအတြက္ သတိမရတာကုိ ငါေတာ့ပုိၾကဳိက္တယ္လုိ႕ သူကေျပာတယ္။ လူေတြဟာ နတ္ျပည္ေရာက္ဖုိ႕ထက္ ေနခဲ့တဲ့ေလာကမွာ သမုိင္းက်န္ဖုိ႕ကုိ ပုိအေလးထားေနၾကတယ္။ အဲဒါကုိကြ်န္ေတာ္ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ဟုတ္တယ္ဗ်။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အစြဲေတြ ကြ်တ္တယ္ေျပာေျပာ ေသသြားခဲ့ရင္ နာမည္ေကာင္းေလးေတာ့ က်န္ခဲ့ခ်င္တာပဲ။ ကုိယ့္ကုိေမ့သြားမွာကုိ ေၾကာက္ေနၾကတယ္။ ဒါကျဖစ္ေနၾကတာကုိ ေျပာျပတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဒီလုိပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေသျပီးဆုိမွေတာ့ ဘာကုိသိအုံးမွာလဲ သိေတာ့ေရာ ဒီပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ ဘာဆုိင္ေတာ့မွာလဲ… လူေတြယုံၾကည္ေနၾကတဲ့ အမ်ဳိးထဲမွာ၊ ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျပန္၀င္စားတာကေရာ ဘာထူးစမ္းလုိ႕လဲ။ သိသင့္တာက ကုိယ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ… ရုပ္နာမ္အသစ္ တစ္ခုျဖစ္သြားျပီး။

တကယ္ေတာ့ နာမည္ေကာင္း က်န္ခဲ့ျခင္းက ေကာင္းပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္က စာေရးသူသည္ ဘယ္အရာကုိမွ မေၾကာက္ခဲ့ဘူး။ ထစ္ခနဲျဖစ္ ခုတ္မယ္ထစ္မယ္ ပါးပါးလီွးမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္မ်ဳိးေတြနဲ႕ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဟုတ္လွျပီး ထင္ေနခဲ့တယ္။ ဘ၀ကသံၾကဳိးရုိက္ မွတ္သားေပးလုိက္တဲ့ အတုိင္းအေရာင္မဆုိး မျပဳျပင္ပဲ ဆက္တုိက္ မုိက္ေနအုံးမယ္ဆုိရင္ ေနာက္တစ္ဘ၀မွာ ဒီထက္ပုိဆုိးသြားမွာကုိ နားလည္လာခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေတြဟာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိတာကုိသိတဲ့အတုိင္းပဲ ထားတတ္ၾကတာက ပုိမ်ားပါတယ္။ အဲဒီအက်င့္က အလြန္းဆုိးပါတယ္။ သိတဲ့အတုိင္း လုပ္ႏုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ အေကာင္းဆုံးပဲေပါ့။ အကုန္မလုပ္ႏုိင္ဘူးပဲ ထားပါ နိဗၺာန္တံခါးက မပိတ္ထားပါဘူး။ လုပ္ႏုိင္တဲ့လူအတြက္ အျမဲတမ္းတံခါးဖြင့္ ၾကဳိဆုိလွ်က္ပါပဲ။ အခုေျပာသြားသလုိေပါ့ သိျပီးမွ မေကာင္းမႈေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာက ပုိဆုိးပါတယ္။ အကုသုိလ္ျဖစ္တယ္လုိ႕ မယူဆရင္ေနပါ အဓိပၸာယ္ရွိျခင္း မရွိျခင္းကုိ အရင္သုံးသပ္ၾကည့္ရင္ လုပ္သင့္မလုပ္သင့္ အေျဖတစ္ခု ထြက္လာမွာပါပဲ။ “ဗုဒၶတရားေတြမွာလဲ အမွားအမွန္ ေ၀ဖန္စမ္းစစ္ျပီးမွ လုပ္ဖုိ႕အခ်က္” ပါတာပဲမဟုတ္လား။ တကယ္ေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ အေပၚယံေတြနဲ႕ ကုိယ့္ကုိအထင္ၾကီးေစဖုိ႕ ျခိမ္းေျခာက္ေနတာပါ။ ကုိယ့္အတြင္းမွာက ဟန္မရွိပဲ စံလုပ္တတ္တဲ့လူလုိ႕ ယခုအခ်ိန္မွာ သုံးသပ္မိတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ ဆုိတာက ကုိယ့္အလုပ္နဲ႕ ပတ္သတ္ရာ ပတ္သတ္ေၾကာင္းေတြေပါ့။ ပဲ့ကုိင္ရွင္ကေတာ့ ကုိယ္ပါပဲေလ။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အရင္ဦးဆုံး ကုိယ္တုိင္ပဲ ဆုံးျဖတ္တာပါ။ ခုိင္မာျပီး ေသခ်ာတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ဳိးေတြကုိ ခ်မွတ္ဖုိ႕သာ လုိအပ္တာပါ။ မွားရင္လည္းခံ မွန္ရင္လည္းစံေပါ့။

လုပ္ငန္းခြင္အတြင္း အခ်ိန္ကုန္ေနေသာ ဘ၀တစ္ခုကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားျပီး ဆုိမွေတာ့ အေမ့အိမ္ေလာက္ေတာ့ ဘယ္ျငိမ္းခ်မ္းေတာ့မလဲ။ ဒါကသဘာ၀ က်ပါတယ္ေလ။ အျမဲတမ္း မိဘရင္ခြင္မွာ ေနလုိ႕မွ မရႏုိင္တာ။ ကုိယ့္အလုပ္နဲ႕ကုိယ္မုိ႕ အိမ္ကုိ ခဏေလာက္သာ ျပန္ရတာ မစမ္းေတာ့ပါဘူး။ အဲလုိ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ေလး ခဏအတြင္းမွာ မိမိ၏ဖခင္ႏွင့္ အေတြ႕အၾကဳံေလးေတြ ဖလွယ္ၾကတယ္။ ဘယ္လုိမွ လုိက္မမွီတဲ့ ေဖေဖကုိ ကြ်န္ေတာ္အျမဲတမ္း ေလးစားမိတယ္။ ဘ၀မွာ စံ တင္ထားတဲ့ ပုဂၢဳိလ္တစ္ေယာက္ အျမဲတမ္းရွိသင့္တယ္လုိ႕ ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အေဖဟာ စာအုပ္ထဲမွာ အျမဲဖတ္ေနတဲ့ ပညာရွင္ေတြရဲ႕ အထက္မွာ ထာ၀ရ ရွိေနပါတယ္။ ႏုိဘယ္ဆုရွင္ေတြ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ေပၚေနတယ္။ ကုိယ့္ဘ၀မွာလဲ အေဖနဲ႕ေတြ႕တုိင္း ႏုိဘယ္ဆုရွင္ေတြနဲ႕ ေတြ႕ရတာထက္ ပုိတန္တယ္လုိ႕ ေတြးမိတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အေဖနဲ႕ဆုိ ကြ်န္ေတာ့္ ပတ္၀န္းက်င္ေတြ၊ ကြ်န္ေတာ့္အလုပ္ေတြ၊ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာေတြကုိ ဂရုတစုိက္နဲ႕ နားေထာင္ေပးတယ္။ ျပီးရင္ ကြ်န္ေတာ့္ ဘ၀အတြက္ အၾကံေပးတယ္။ ျပႆနာေတြရွိရင္ အခ်ိန္ေပးျပီး ကူညီေျဖရွင္းေပးတယ္။ အဲဒီႏုိဘယ္ဆုရွင္ေတြ၊ သိပၸံပညာရွင္ေတြက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ အခ်ိန္ေပးဖုိ႕ ေနေနသာသာ ေတြ႕ခ်င္မွာေတာင္ မဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႕ရဲ႕ အဆုိအမိန္႕ေတြထက္စာရင္ေလ အေဖေျပာျပတဲ့ စကားပုံတစ္ခု သားမွတ္ေနတယ္ အေဖ “ငါ့သားအျမဲမွတ္ထား၊ ဘယ္လုပ္ငန္းပဲလုပ္လုပ္၊ ရျပီးတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈ သရဖူနဲ႕ ေက်နပ္မေနနဲ႕၊ ပန္းတုိင္တစ္ခု ေရာက္ျပီးျပီးဆုိရင္ ေနာက္ထပ္ဒီထက္ ျမင့္တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတုိင္တစ္ခု ထပ္ခ်ရမည္” ဒီစာပုဒ္ေလးကုိ ၾကဳိက္လြန္းလုိ႕ သားမွတ္စုေလးထဲမွာကုိ ေသခ်ာမွတ္သား ထားပါတယ္အေဖ။ အေဖေပးတဲ့ ဒီအေမြက တန္းဖုိျဖတ္လုိ႕ မကုန္ႏုိင္ပါဘူး။ ေနာင္လာေနာင္သားေတြ အတြက္ အသုံး၀င္ေနဦးမွာပါ။ ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ အေမြေပးႏုိင္တာ ဒီလုိအဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ စာသားေတြပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အေဖဟာ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕ ထိပ္ဆုံးက ႏုိဘယ္ဆုရွင္ တစ္ေယာက္ေပါ့။ သူတုိ႕ေခတ္ သူတုိ႕ခ်ိန္တုန္းက သူတုိ႕တတ္တဲ့ ပညာေတြရွိခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ေခတ္နဲ႕ကြာတယ္ဆုိေပမယ့္ စည္းစနစ္ေတြက အတူတူပါပဲ…။

အေဖ့ကုိ လုိက္မမွီတာထက္ မႏႈိင္းေကာင္းဘူး ဆုိတာကုိ သိေနတယ္ေလ။ “ဆရာထက္တပည့္ လက္ေစာင္းထက္” ဆုိတဲ့ စကားပုံက ေကာင္းျခင္းကုိျပတယ္။ “အေဖထက္ သားတစ္လၾကီး” ဆုိတဲ့စကားပုံက မေကာင္းဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ အေဖေမြးထားတဲ့ သားတစ္ေယာက္သည္ မညံ့ဘူး၊ ေတာ္တယ္ ဆုိတဲ့ အျပင္ပန္းအလွေတြနဲ႕ ပကတိအေျခအေနကုိ ဖုံးလႊမ္းထားမိတယ္။ အေဖနဲ႕ စကားေျပာတုိင္း အေမကလည္း ေဘးမွာ၀င္နားေထာင္ေလ့ ရွိပါတယ္။ ေမေမအျမဲတမ္းမွာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းရွိပါတယ္။ အဲဒါက စာၾကဳိးစား၊ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ အဆင္ေျပေအာင္ေပါင္း၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕လည္း တည့္ေအာင္ေပါင္း အားလုံးနဲ႕ အဆင္ေျပေလ အလုပ္လုပ္ရတာ ေခ်ာေမြ႕ေလလုိ႕ ေမတၱာေတြနဲ႕ ေျပာတဲ့စကားကုိ လုပ္ငန္းခြင္၀င္တုိင္း အမွတ္ရေနဆဲပါ အေမ…။ အေမ့ေနာက္ကြယ္မွာ အေမမၾကဳိက္တဲ့ အရာေတြကုိ သားစိတ္ၾကဳိက္ လုပ္ေနမိခဲ့ပါတယ္။ သားအေတြး သားလုပ္ရပ္ေတြက မေကာင္းမႈ႕ေတြဘက္ကုိ အားသန္သြားခဲ့တယ္။ ၾကီးၾကီးမားမား အမွားေတြက်ဳးလြန္တာ မဟုတ္ပါဘူးအေမ။ အနေႏၲာ အနႏၲငါးပါးအျပင္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မၾကဳိက္ၾကတဲ့ အရက္ေသစားကုိ မေကာင္းမွန္းသိသိနဲ႕ စိတ္အလုိလုိက္ အၾကဳိက္ေဆာင္ျပီး ေသာက္ခဲ့မိတာပါပဲ။ စာဖတ္သူေတြ အထဲမွာလည္း ဒီလုိမ်ဳိးရွိမွာပါ။ မေတြးမိၾကေသးလုိ႕ ဒါမ်ဳိးေတြကုိ သတိမထားတာ ေနမွာပါ။ ဘယ္မိဘကမွ အရက္ေသစာ ေသာက္စားတာ မၾကဳိက္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေတြဟာ တခါတေလ လုပ္မိလုိက္တဲ့ အမွားေလးေတြကုိ ျပန္ျပန္ျပီး စဥ္းစားသုံးသပ္ ေစခ်င္တယ္။ အနည္းဆုံးေတာ့ အမွားေတြကုိ သိလာရင္ မွန္တာကုိ လုပ္ခ်င္လာပါလိမ့္မယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း မေျပာပေလာက္တဲ့ အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ လမ္းမွားေရာက္ခဲ့ရတယ္။ ဒါေတြကုိ အျမဲတမ္း စြန္႕ပယ္ပစ္ဖုိ႕ သားစိတ္ေတြကုိ အျမဲတမ္း တုိက္ပဲြ၀င္သြားမွာပါ။ အခုလုိ အမ်ားသူဌာကုိ အက်ဳိးျပဳတဲ့ တရားစာေပေတြ၊ ဗဟုသုတေတြ ေ၀မွ်ရင္းနဲ႕ ခရီးဆက္ဖုိ႕ ၾကဳိးစားေနမွာပါ။ အရမ္းေၾကာက္ဖုိ႕ ေကာင္းတယ္ေနာ္… အေတြးအေခၚေတြ မွားသြားရင္ ဘ၀ၾကီးလည္း လမ္းမွားကုိ ေရာက္တတ္တယ္။

မာနဆုိတာ မထားသင့္တဲ့ေနရာမွာ ထားမိရင္ မမွားသင့္တဲ့ အမွားေတြ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ဘယ္အလုပ္မဆုိ ငါလုပ္ႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ “ဇြဲ” မဟုတ္တဲ့ မာနကုိ “ဇြဲ” လုိ႕ ထင္မွတ္ခဲ့တာ… ေကာင္းတဲ့အရာေတြ အတြက္ ဒီလုိစိတ္ဓာတ္ထားတာ အေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူး။ “မျဖစ္မေန လုပ္မယ္လုိ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်တာဟာ ေအာင္ျမင္ျခင္း၏ အဓိက လုိအပ္ခ်က္” ဟုဆရာေတာ္ တစ္ပါးေရးထားတဲ့ စာေစာင္မွာ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ လမ္းမွားေနခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လုိ မေတြးမိၾကပါနဲ႕… ထုိစဥ္က ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားပုံက ကုိယ့္ကုိအထင္ေသးမွာ အရမ္းေၾကာက္တယ္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အလုပ္ဆုိလည္း ပုိလုပ္ႏုိင္တယ္ တကယ္လည္း လုပ္တယ္… ကြ်န္ေတာ္က အမွန္တုိင္းပဲ ေနတယ္လုိ႕ အတၱစိတ္ေတြနဲ႕ ေ၀ခြဲမရတဲ့ ေမာဟေတြလည္း မ်ားေနခဲ့တာေပါ့။ အဲဒီခါက်ေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ ဆက္ဆံတဲ့အခါ လူေရြးေပါင္းတာမ်ဳိး ရွိပါတယ္။ သာမာန္လူေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္ေကာင္းေကာင္း ပုံေဖာ္ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ဒါကလည္း ကြ်န္ေတာ္(၂၅-၂၆)ႏွစ္ အတြင္းမွာ ျဖတ္ေက်ာ္ရင္းနဲ႕ ရလာတဲ့ဘ၀ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ ႏွင့္ အေတြ႕အၾကဳံပါပဲ။ ေထြေထြထူးထူး မဟုတ္ပါဘူး။ ဥပမာ တစ္ခုေျပာျပမယ္။ ကြ်န္ေတာ့္နဲ႕ တစ္ေက်ာင္းထဲ အတူတက္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ပါ။ သူ႕နာမည္က သူရလုိ႕ ေခၚပါတယ္။ သေဘာအရမ္း ေကာင္းလြန္းတဲ့ စာရင္းထဲေတာ့ မ၀င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေျပာရမယ့္အရာေတြကုိ မေျပာ၊ မေျပာရမယ့္ အရာေတြက်ေတာ့ ေျပာျပန္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ မဟုတ္မခံ စိတ္ေလးရွိေတာ့ ကုိယ္မွန္ေနရင္ ေခါင္းငုံ႕မေနတတ္ဘူး။ မွန္လုိ႕ကေတာ့ အတန္းၾကီးမကလုိ႕ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပန္လုပ္ရမွ ေက်နပ္ခဲ့တဲ့ လူမ်ဳိးေပါ့။ လုပ္လုိ႕မရဘူးဆုိရင္ေတာင္ ေပေစာင္းေပေစာင္း အၾကည့္နဲ႕ေတာ့ ျပန္ၾကည့္ရမွ တျခားအရာေတြကုိ ပုံမွန္ျပန္လုပ္ႏုိင္တာ။ မွားေနရင္လည္း ဘယ္သူေျပာေျပာ ေခါင္းငုံ႕ခံတယ္။ ကုိယ့္အျပစ္နဲ႕ ကုိယ္ခံႏုိင္တယ္။

အဲဒါနဲ႕ ပတ္သတ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းတုန္းက ျဖစ္စဥ္ေလးတစ္ခု ရွိပါတယ္။ ေအာင္ေသာင္းနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္က တစ္ခန္းထဲပါ။ ေလးငါးတန္း ေလာက္တုန္းကေပါ့။ အိမ္နီးနားခ်င္းလဲ ျဖစ္တယ္။ တစ္ေန႕မွာ သူကကြ်န္ေတာ့္ပုဆုိးကုိ ျပဲသြားေအာင္လုပ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကုိ ဘာျပန္လုပ္တယ္ ထင္လဲ…??? သူေဘာင္းဘီ ၀တ္မဲ့ေန႕ကုိ ေစာင့္လုိက္တယ္။ စိတ္ေတာ့ နဲနဲရွည္ရတာေပါ့… အဲဒီအပတ္မွာ သူအိပ္မက္ေတြ မေကာင္းဘူးနဲ႕ ထင္ပါတယ္။ မ၀တ္ဘူး။ ေနာက္အပတ္ တနလာၤေန႕မွာ ေအာင္ေသာင္းေက်ာင္းစိမ္း ေဘာင္းဘီးအသစ္ေလးနဲ႕ ေက်ာင္းလာတယ္။ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ အဲဒီေန႕မွာ လမ္းခင္းေနတဲ့ ကတၱရာဇီးကုိ ေျပးျမင္တယ္။ အရင္ကေတာ့ ထုိင္ခုံမွာ ပီကယ္စားျပီးသား ကပ္မယ္ေပါ့ေနာ္။ ေနာက္လည္းက်ေရာ သူထုိင္မယ့္ခုံမွာ ကတၱရာဇီး ကပ္ထားလုိက္တယ္။ နဲနဲေတာ့ အပင္ပန္းခံရတာေပါ့။ စာဖတ္သူအေနနဲ႕ တစ္ခုေတာ့ ျပန္ေမးခ်င္မွာေပါ့။ ဘာလုိ႕ပုဆုိး၀တ္တဲ့ေန႕ မလုပ္တာလဲ….??? ပုဆုိး၀တ္တဲ့ေန႕ဆုိရင္ ပုဆုိးလွည့္၀တ္လုိ႕ရတယ္။ ေဘာင္းဘီက်ေတာ့ လွည့္လုိ႕လည္းမရ အိမ္ေရာက္ရင္ အဆူခံရအုံးမယ္။ တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့အၾကံေတြနဲ႕ လုပ္ခဲ့မိေသးတယ္။ အဲဒီအက်င့္က မေကာင္းလြန္းတာလဲ မေျပာနဲ႕ တကၠသုိလ္မွာ သူငယ္ခ်င္းကုိ တစ္ခုေကြ်းျပီးမွ ကုိယ္ကတစ္ခု ျပန္စားတယ္။ သူကဘလုိင္းၾကီး ေကြ်းရင္ ကြ်န္ေတာ္မစားဘူး။ ေရွာင္တယ္… တကယ္လုိ႕ တစ္ေယာက္တစ္ခါ ရွင္းရမယ္ဆုိရင္ ေက်နပ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းက ဖြင့္ေျပာတယ္။ မင္းခင္တာက တစ္မ်ဳိးၾကီးပဲတဲ့။ မင္းကမင္းဆီက မေပးရင္ သူမ်ားဆီကလည္း မယူဘူးတဲ့။ ဟုတ္တယ္ ငါကဒီလုိပဲ ကုိယ္ေပးမွ သူမ်ားဆီက ျပန္ယူတတ္လုိ႕။ အခုေနာက္ပုိင္းေတာ့ အဲဒီအက်င့္ေတြ ျပင္ေနပါျပီး။ ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ "ကုိယ္တုိင္ ေငြရွာေနရျပီးေလ မ်ားမၾကာေသာ အခ်ိန္မ်ားမွာ အိမ္ေထာင္တစ္ခု တည္ေဆာက္ရမွာမုိ႕ မလြယ္ကူတဲ့ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ေလာကထဲမွာ ေငြေတြလဲ ကုိယ့္အနားရွိေနဖုိ႕ လုိတယ္ေလ" အရင္ဘ၀က ကုသုိလ္ကံ နည္းခဲ့၍ ဒီဘ၀မွာ လုိအင္ဆႏၵမျပည့္၀ျခင္း ေတာင္းတ ငတ္မြန္းေနျခင္းတုိ႕ ခံစားေနရတာ မွန္ေပမယ့္ ေနာင္ေကာင္းဖုိ႕ ၾကည့္ျပီးအကုသုိလ္ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ “ကုသုိလ္မရရင္ေနပါ အကုသုိလ္ေတာ့ မျဖစ္ပါေစနဲ႕” စည္းမရွိတဲ့ လြတ္လပ္မႈမ်ဳိး လုိခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူ႕ေဘာင္ေလာကမွာ ကုိယ္နဲ႕ထုိက္မယ့္ သာယာေပ်ာ္ရႊင္မႈေလး လုိခ်င္တာပါ။ လုိတာထက္ပုိတဲ့ အခ်ဳပ္ေႏွာင္ေတြ ၾကားထဲက ဘ၀ေတြသည္ အရမ္းမြန္းၾကပ္ပါတယ္။ ေခါင္းေမာ့ၾကည့္ဖုိ႕ အင္အားရွိေပမယ့္ ၾကည့္ခြင့္ရတဲ့ေန႕ေတြက ၾကယ္မစုံတဲ့ လမုိက္ညေတြဆုိေတာ့ ဘာကုိျမင္ေနရအုံးမွာလဲ။ တစ္ခုေတာ့ ေတြးမိပါတယ္။ ဘာမွမသိတဲ့ လူေတြသည္ ဘာကုိမွမေၾကာက္ဘူး နားေအးတယ္လုိ႕ ထင္ေနၾကတယ္။ တကယ္သိ တကယ္နားလည္သြားေသာ လူတစ္ေယာက္မွာ အရင္ကမသိခဲ့တာကုိ ေၾကာက္ရြံ႕မိတာ အမွန္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ယခင္က လုပ္မိခဲ့တဲ့ အမွားေတြကုိ မုန္းတီးလာတယ္။ ဒီထက္ေကာင္းေအာင္ ေရွ႕ဆက္ခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေစ့ေစ့ မၾကည့္ရဲတဲ့ လူေတြရွိပါတယ္။ ဥပမာ စာအရမ္းေမးတဲ့ အရမ္းက်စ္တဲ့ ဆရာမ်ဳိး၊ ေနာက္တစ္မ်ဳိးက ဘာသာေရး ကုိင္းရႈိင္းျပီး ေအးခ်မ္းစြာ ေနတဲ့လူမ်ဳိးပဲ။ ဆရာဆုိတာကေတာ့ ထားလုိက္ပါေတာ့ ဒါက ရယ္စရာေျပာတာပါ။ စာရေနရင္ေတာ့ ၾကည့္ရဲတာေပါ့ဗ်ာ… မရရင္ေတာ့ မၾကည့္ရဲဘူးေပါ့။ တခါတေလေတာ့ စာရလည္းမၾကည့္ရဲ မရလည္းမၾကည့္ရဲတဲ့ ဆရာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ခ်စ္ေၾကာက္ရုိေသ ေနရေသာ ဆရာေတြက တပည့္ေတြအေပၚ ဘယ္ေတာ့မွ အျပစ္မျမင္တတ္ပါဘူး အျမဲတမ္း ခြင့္လြတ္ျပီးသားပါ။ ေျပာခ်င္တာက ဘာသာေရး လုိက္စားတဲ့ လူေတြပါပဲ။ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာဆုိတာ တကယ္ပါ မယုံရင္ ရွာၾကည့္ႏုိင္တယ္။ သူတုိ႕ကုိ ၾကည့္လုိက္တာနဲ႕ မိမိ၏စိတ္ထဲမွာ ေအးခ်မ္းသြားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္သူတုိ႕ကုိ ေစ့ေစ့မၾကည့္ရဲတာ… ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မလုံဘူးေလ… ကြ်န္ေတာ္လည္း ၾကဳိးစားေနပါတယ္။ ဘာသာေရး လုိက္စားေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ပတ္၀န္းက်င္က လူတစ္ေယာက္ကုိ အားက်လုိ႕ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေကာင္းေအာင္ျပင္ေနပါတယ္။ အေပၚမွာ ေျပာခဲ့သလုိပဲ။ အကုသုိလ္ မလုပ္ျဖစ္ဖုိ႕ စိတ္ကုိ ေအးခ်မ္းေအာင္ လုပ္ရမယ္။ လူေတြကုိ အက်ဳိးျပဳခ်င္ေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္မေန႕က အေတြးေပါက္လုိ႕ စာေလးႏွစ္ေၾကာင္း ေရးမိတယ္။ အဲဒါက ဒီလုိေလးပါ။ “ေပးဆပ္ျခင္းေတြျဖင့္ အရာရာ ေအးခ်မ္းေစမယ္ဆုိရင္ ငါ့ရွိသမွ် အားလုံးေပးခ်င္တယ္” “စြန္႕လြတ္ျခင္းေတြဟာ မနာက်င္ရပဲ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ရေနမယ္ဆုိ ငါပုိင္ဆုိင္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ဆုံးရႈံးပါေစ ဗလာနတိၱ ေနႏုိင္တယ္” လုပ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ လူတုိင္းကုိ အေကာင္းျမင္ခ်င္ပါတယ္။

တရားစာေစာင္ေတြမွာ ဖတ္ရတဲ့ စာပုိဒ္ေလးေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒီထဲက ကုိယ္နဲ႕ကုိက္မယ့္ အခ်ိန္၊ ေဒသ၊ ေနရာေပၚ မႈတည္ျပီး ႏွစ္သက္တဲ့ စာသားေတြကုိ ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။ ကုိယ္ႏွင့္ႏႈတ္ကုိ အနားေပးျပီး အသိတရားနဲ႕ ေအးေအးေဆးေဆး ေနတတ္ပါေစ တကယ္ခ်မ္းသာတယ္… “ရခဲလွေသာ လူ႕ဘ၀တြင္ ကံေကာင္း၍ က်န္ေနေသာ လက္က်န္အခ်ိန္ကုိ မေမ့မေလွ်ာ့ေသာ အသိတရားႏွင့္ အက်ဳိးရွိစြာ အသုံးျပဳၾကပါ” ဒီစာပုိဒ္ေလးကုိ ဖတ္ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ေအာက္ကေန ထပ္ကြန္႕လုိက္တယ္။ ငါ့ပတ္၀န္က်င့္က လူေတြ၊ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ငါ့မိတ္ေဆြေတြ၊ ငါ့ေဆြမ်ဳိးေတြ ငါ့ေရွ႕မွာေရာ ငါ့ေနာက္ကြယ္ပါ ေသဆုံးေနၾကတာ ရွာစရာမလုိတဲ့ တရားေတြပါပဲ လုိ႕ေတြးမိရင္းနဲ႕ ဒီစာေလးကုိ အဆုံးသတ္လုိက္ပါတယ္။ ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္တဲ့ မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ မိမိရဲ႕စိတ္ေတြကုိ တျဖည္းျဖည္း ႏႈးညံသိမ္ေမြ႕ေအာင္ လမ္းညြန္ျပေပးေနေသာ ဗုဒၶရဲ႕ အဆုံးအမႏွင့္ တရားစာေပမ်ားအား မေမ့မေလွ်ာ့ေသာ အသိတရားမ်ား ႏွင့္ ဦးထိပ္ပန္ဆင္ ထားပါမယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဒီစာေလးကုိ ဖတ္မိသူတုိင္း ကြ်န္ေတာ့္ျဖစ္စဥ္ေလးနဲ႕ ႏႈိင္းယွဥ္ကာ အသိတရားနဲ႕ ျပင္ဆင္ႏုိင္ရန္ အတြက္ပါပဲ။ စာဖတ္ေသာ ပရိတ္သတ္မ်ားအားလုံး စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း ကုိယ္၏ က်န္းမာျခင္း မ်ားႏွင့္ ျပည့္၀ၾကပါေစ။