3:14 AM
NPNG(MyanmarP)
ျပီးခဲ့တဲ့အပတ္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အစ္ကုိအသည္းေရာဂါနဲ႕ ဆုံးသြားတာကုိ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ အလွဴအတန္း ျပဳပါတယ္။ အင္မတန္ ေကာင္းတဲ့ အလွဴတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ မုန္႕ဟင္းခါး စားရင္းနဲ႕ အေတြးတစ္ခု ေပၚလာတာနဲ႕ပဲ ဒီစာေလးကုိ ေရးျဖစ္တာပါ။ အဓိကကေတာ့ ေသသူအတြက္ လုပ္တဲ့ေကာင္းမႈကုသုိလ္ပါ။ တစ္ခ်ဳိ႕ေတြ မွားေနတဲ့အရာက ေသသြားတဲ့လူကုိ သရဏံဂုံတင္ရမယ္ဆုိတဲ့ အယူမွားေတြပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက သူ႕အစ္ကုိ ေကာင္းရာမြန္ရာ ေရာက္ေအာင္ ဒီအလွဴကုိ အေ၀းတစ္ေနရာကေန လုပ္ေပးလုိက္တာပါ။ ေသသြားတဲ့ သူ႕အစ္ကုိနဲ႕ ခြဲခြာေနတာလည္း သုံးေလးႏွစ္ေလာက္ ရွိေနပါျပီး။ ကြ်န္ေတာ္အခုေျပာမယ့္ အေၾကာင္းအရာကလည္း သူ႕အစ္ကုိ ေသတဲ့အလွဴေလးနဲ႕ တုိက္ဆုိင္လာလုိ႕ ေသသူကုိ သရဏံဂုံတင္ရတဲ့ မွားေနေသာလူမ်ား ျပင္ႏုိင္ေအာင္ႏွင့္ ေနာင္လာေနာင္သားေတြကုိ သိရွိေအာင္ ေရးသားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ဗုဒၶဘာသာေတြဟာ အလွဴဒါန လက္နဲ႕မကြာ ဆုိသလုိ ေသသူအတြက္ ရည္စူးျပီးအလွဴဒါန လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ရက္ေရာၾကပါတယ္။ ေသေသာသူကုိလည္း လြယ္လြယ္နဲ႕ မေမ့တတ္ၾကပါဘူး။ ပူေဆြးေသာကေတြနဲ႕ စိတ္မေကာင္းစြာ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ေသသူအတြက္ေတာ့ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ ျပဳလုပ္ေပးဖုိ႕ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတုိင္း သတိရေနၾကပါတယ္။ အလွဴလုပ္တယ္ဆုိတာကေတာ့ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အခ်ိန္မွာပဲ လုပ္လုပ္ ေကာင္းပါတယ္။ လြဲမွားေနတဲ့ အယူ၀ါဒေတြကုိ စြဲမေနရင္ အေကာင္းဆုံးေပါ့…
အရင္ကထင္ခဲ့တဲ့ အစြဲေတြကုိ အခုသိတဲ့အခ်ိန္မွာ ပယ္စြန္႕ႏုိင္ရင္ နိဗၺာန္ကို ေရာက္ႏုိင္ပါေသးတယ္။ နိဗၺာန္ထိ မေတြးပါနဲ႕အုံး အကုသုိလ္ မျဖစ္ေတာ့ရင္ အပၸာယ္တံခါးေလး စိသြားတာေပါ့… မဟုတ္ဘူးလား…။ မသိလုိ႕ မွားေနတဲ့ အမွားေတြအတြက္ ျပင္ဆင္ႏုိင္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ေပါ့။ မသိတဲ့အခ်ိန္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ မွားယြန္းေနတာေတြ ရွိေနပါတယ္။ ေမာင္ဘယ္သူ ေသသြားေသာေၾကာင့္ သူ႕အတြက္ (၁၀) ႏွစ္၊ (၂၀) ႏွစ္ျပည့္ အလွဴလုပ္တယ္ေပါ့။ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကူးနဲ႕ဆုိ လုပ္မေနဘူး… လုပ္မယ့္ပုိက္ဆံေတြကုိ မရွိဆင္းရဲသားေတြ လွဴလုိက္မယ္။ ေက်ာင္းေဆာင္ေတြ ေဆာက္ေပးလုိက္မယ္။ ပညာဒါနေတြ လုပ္ေပးလုိက္မယ္လုိ႕ အျမဲေတြးမိတယ္။ ဒါေတြမွန္တယ္လုိ႕ ဘယ္သူ႕ကုိမွ မျငင္းခဲ့ပါဘူး။ ကုိယ့္စိတ္ကူးနဲ႕ ကုိယ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ တရားေတြ နာတာမ်ားလာတာနဲ႕ အမွ် သိလာရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားဆုိတာ အသိပညာ ဗဟုသုတေတြ ေပးတာပဲ။ မွန္ကန္ေနတာ တရားပါပဲ… ဗုဒၶရဲ႕အဆုံးအမေတြက ေလာကီလူသားေတြအတြက္ မွန္ကန္စြာ ေနထုိင္က်င့္ၾကံဖုိ႕ ထားခဲ့တာပါ။ ဒါေတြနဲ႕ ေ၀းသြားရင္လည္း မေကာင္းပါဘူး။ အရင္ကေျပာခဲ့သလုိ ဘုရားကုိယ္တုိင္ တရားျပေပးဖုိ႕ မျဖစ္နုိင္ဘူး။ ဒီအဆုံးအမေတြကုိ သံဃာေတြက ျပန္လည္ေဟာၾကား ေပးျခင္းျဖင့္ သိလာႏုိင္တာပါ။ ကုိယ္တုိင္ တရားနာၾကားမွ သိရွိလာမွာပါ။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ အက်ဳိးေက်းဇူး ၾကီးမားေၾကာင္း သိလာပါလိမ့္မယ္။
အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုသည္ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိလိမ့္မယ္… အက်ယ္ခ်ဲ႕ေတြးလုိ႕ ရႏုိင္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ဆက္စပ္ေနမယ္ဆုိရင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ တစ္ခ်က္ထဲ သိလုိ႕မရေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ သိေနဖုိ႕ လုိအပ္ပါတယ္။ အခ်က္တစ္ခ်က္ထဲ သိတဲ့လူသည္ တစ္ယူသန္ ျဖစ္တတ္ပါသည္။ ဥပမာ သစ္ပင္တစ္ပင္မွ သီးလာတဲ့ အသီးသည္ အခ်ိန္တန္ ေၾကြက်ျပီး အေစ့ကေန အပင္ျပန္ျဖစ္လာတာကုိ သိၾကမွာပါ… ဒါကုိ ျငင္းဆန္လုိ႕ မရပါဘူး။ ပင္မသစ္ပင္မွ သီးတဲ့အသီးနဲ႕ အဲဒီပင္မအသီးကေန ျပန္ေပါက္လာတဲ့ အပင္က သီးတဲ့အသီးကလည္း အတူတူပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္အေပၚမွာ ေျပာခဲ့သလုိ ဒါနကုိ တစ္မ်ဳိးထဲ သိထားေတာ့ အလွဴလုပ္တာကုိ တစ္မ်ဳိးေတြးမိေနတယ္။ တကယ္ေတာ့ အတူတူပါပဲ။ ထုိ႕အျပင္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ အားလုံးကုိ သိရွိဖုိ႕လည္း လုိအပ္ပါတယ္။
ဒါနမရွိလွ်င္ ရိကၡာမပါေသာ ခရီးသြား၊ ဒါနနည္းလွ်င္ ရိကၡာနည္းေသာ ခရီးသြားႏွင့္ အလားတူ၏။ သီလမရွိလွ်င္ ေျခက်ဳိးေသာ ခရီးသြား၊ သီလနည္းလွ်င္ ေျခမသန္ေသာ ခရီးသြားႏွင့္ အလားတူ။ ၀ိပႆနာမရွိလွ်င္ မ်က္စိမျမင္ေသာ ခရီးသြား၊ ၀ိပႆနာနည္းလွ်င္ မ်က္စိမြဲေသာ ခရီးသြားႏွင့္ အလားတူ၏။ ေမတၱာထားျပီး ေရးရရင္ေတာ့ စာဖတ္သူေတြကုိ ရိကၡာလည္း ပါေစခ်င္တယ္၊ ေျခလည္း မက်ဳိးေစခ်င္ဘူး၊ မ်က္စိလည္း မမြဲေစခ်င္ဘူး အေကာင္း ပကတိအတုိင္း နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ဖုိ႕ ေတာင္းဆုျပဳပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နာဖူးတဲ့ တရားထဲကအတုိင္း ျပန္လည္ မွ်ေ၀တာပါ။
ေနာက္တစ္ခ်က္ စဥ္းစားမိတာက ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ တုိးတက္တဲ့လူက တုိးတက္ျပီး ေအာက္နိမ့္က်တဲ့ လူေတြက အဆမတန္ နိမ့္က်ေနတယ္။ မညီမွ်ျခင္းဆုိတာ ဘာေၾကာင့္လုိ႕ ထင္သလဲ…???
ယေန႕ကမာၻမွာ ပညာတတ္ေတြ စုစည္းထားတဲ့ ႏုိင္ငံေတြသာ ထိပ္ဆုံးမွာ ေနရာယူေနၾကတာပါ။ အားလုံးသိတဲ့အတုိင္း ပညာတတ္တဲ့အတြက္ မေစာ္ကားရဲဘူး၊ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံတယ္၊ ေလးစားၾကတယ္၊ ရန္မျပဳၾကဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ႏုိင္ငံမွာကေတာ့ အားနည္းေနေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မညီမွ်ျခင္းဆုိတဲ့ နိမ့္က်ေနတဲ့ လူေတြမ်ားေနတယ္။ တုိးတက္သင့္သေလာက္ မတုိးတက္ပဲ ေနာက္က်ေနခဲ့တာ.. အသိပညာ လုိက္စားမႈ အားနည္းခဲ့လုိ႕ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ပညာရွိမွျဖစ္မယ္ ဆုိတာကုိလည္း ေပါ့ေပါ့ပဲ ေတြးခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သိေအာင္လည္း မၾကဳိးစားၾကဘူးေလ။ ဆန္ေရစပါး ေပါၾကြယ္၀ရင္ ျပီးတာပဲဆုိတဲ့ ေခတ္ကကုန္ခဲ့ပါျပီး။ ေရးတတ္ဖတ္တတ္ဆုိ ေက်ာင္းထြက္ၾကတဲ့ အက်င့္ဆုိးကုိလည္း ေဖ်ာက္ဖ်က္သင့္ပါျပီး။ ပညာသင္ေပးတဲ့ ေက်ာင္းကုိမွ တက္ခြင့္မရေတာ့ရင္ တုိးတက္ဖုိ႕အတြက္ ဘယ္မွာရွိမလဲ… အလိမၼာ စာမွာရွိဆုိတဲ့ ဆုိရုိးစကားလည္း ရွိတယ္မဟုတ္လား… ေရွးထုံးကုိလည္း မပယ္နဲ႕ ေစ်းသုံးကုိလည္း မၾကြယ္ေစနဲ႕လုိ႕ သိထားမွေတာ့ ကုိင္းကြ်န္းမွီ ကြ်န္ကုိင္းမွီ ပညာအသိ လူမွာရွိမွ ဗဟုသုတျပည္စုံရတဲ့။ ထားပါေတာ့ အေျခအေနအရ ေရးတတ္၊ ဖတ္တတ္ေလာက္နဲ႕ ေက်ာင္းထြက္လုိက္တယ္… ဒါဆုိ ေနာက္ထပ္အသိပညာ ၾကြယ္၀ေအာင္ ဘာလုပ္ၾကမလဲ… အသိပညာ မရွိရင္ေတာ့ လူလိမ္ခံရမယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ခ်မ္းသာလာမွာမဟုတ္ဘူး အျမဲတမ္းကြ်န္ပဲ ျဖစ္ေနမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရွးလူၾကီးေတြက ပညာတတ္ေတြနဲ႕ေပါင္း ဒါမွပညာရွိမယ္… ပညာရွိမွ ဥာဏ္ေကာင္းမယ္လုိ႕ ေျပာၾကတာပါ။ ဥာဏ္ေကာင္းမွ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ ပန္းတုိင္ကုိ ျမန္ျမန္ေရာက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္လား။
ေနာက္ထပ္ ျမင္ေနတာေလးေတြကုိလည္း ေျပာပါရေစ… အဲဒါက လူ႕အဆင့္အတန္းေတြ ဘာေၾကာင့္ ကြာေနရသလဲ ဆုိတာပါပဲ… အဓိကက စာမဖတ္လုိ႕ပါ။ အဲဒါဟာ အမွန္ကန္ဆုံး အခ်က္ပါပဲ။ ကမာၻမွာ ယွဥ္မယ္ဆုိရင္လည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ စာဖတ္ခ်င္စိတ္ မရွိၾကလုိ႕ ႏုိင္ငံတကာထက္ ေနာက္က်ေနတာပါပဲ…။ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြမွာက မီးရထားစီး ကားစီး အျမဲတမ္းစာအုပ္ တစ္အုပ္ဖတ္ေနၾကတယ္။ ခ်စ္သူရည္းစား ရွိတဲ့လူမွအပေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ စာဖတ္ၾကတဲ့ အက်င့္ေတြရွိတယ္… အေနာက္ႏုိင္ငံေတြက စာၾကည္တုိက္ေတြမွာ လူေတြျပည့္ေနၾကတယ္… ကြ်န္ေတာ္ျမင္ဖူးတဲ့ ဒဂုံတကၠသုိလ္ ကန္တင္းထဲက ဆုိင္ေတြလုိပါပဲ…. ^_^
အမွန္တကယ္ေတာ့ စာမဖတ္ႏုိင္တဲ့ လူေတြဟာ တရားနာေပးရပါမယ္။ အသိပညာၾကြယ္၀ေစမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႕စာအုပ္ေတြက ဆင္းရဲသားေတြအတြက္ ဒါမွမဟုတ္ လူလတ္တန္းစားေတြ ၀န္ထမ္းေတြအတြက္ ၀ယ္ဖတ္ဖုိ႕ မလြယ္ကူပါဘူး။ ထုိ႕အျပင္ အေထာက္အကူျပဳတဲ့ စာၾကည့္တုိက္ေတြကလည္း ေနရာအႏွံ႕မွာ မရွိေသးဘူး။ အခုေနာက္ပုိင္းမွာ ပုဂၢလိဂ ႏွင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ပုိင္း ျမဳိ႕ရြာပုိင္း စာၾကည့္တုိက္ေတြ တည္ေထာင္လာတာ ေတြ႕ရွိရပါတယ္။ သတင္းစားထဲမွာ စာၾကည့္တုိက္တစ္ခု ဘယ္ျမဳိ႕ ဘယ္ေက်းရြာမွာ ဖြင့္လွစ္လုိက္ျပီး ဆုိတာကုိ ၾကားလုိက္တာနဲ႕ ရြာမွာ သူၾကီးသမီး ေယာကၤ်ားေနာက္ လုိက္ေျပးတာထက္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ပုိေပ်ာ္ပါတယ္။
အလွဴအေၾကာင္းကုိ ျပန္ဆက္ၾကရေအာင္ အလွဴမမွားေစနဲ႕ ဆုိတာက ေသေသာသူကုိ ရည္စူးျပီး လုပ္တဲ့အလွဴက ေသသူအတြက္ ေကာင္းပါတယ္။ ေသသူကလည္း ေရာက္ရာဘ၀ကေန သာဓုေခၚႏုိင္သလုိ မိမိသည္လည္း ကုသိုလ္ရရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လြဲမွားေနတာက ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ပတ္၀န္းက်င္က လူေသျပီးဆုိရင္ ဘုန္းၾကီးပင့္ သရဏံဂုံ တင္ၾကတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အရင္က တရားစာေပေတြနဲ႕ ေ၀းေနေတာ့ ဗုဒၶရဲ႕ စစ္မွန္ေသာ အဆုံးအမေတြကုိ မရဘူး။ မွားေနတာေတြက အမွန္ ေနရာယူျပီး ၾကီးျပင္းလာတယ္။ ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္ ျပန္ၾကည့္လုိက္ေတာ့လည္း လူတုိင္းက ဒီလုိပဲ ေျပာေနၾကတယ္။ ေမာင္နီေသတာ သရဏံဂုံ တင္လုိက္တယ္။ အခုေနာက္ပုိင္းမွ သရဏံဂုံတင္တဲ့ အနက္အဓိပၸာယ္ကုိ ေသခ်ာသိသြားေတာ့တယ္။ အဲဒီအတြက္ တရားျပေပးတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ၊ လူပုဂၢဳိလ္ေတြ အားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ။ မိမိ၏ သိလုိခ်င္တဲ့ စိတ္ကုိလည္း အသိအမွတ္ ျပဳရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ျငိမ္ျငိမ္မေနတတ္တာက ျဖန္႕ေ၀ခ်င္တဲ့ ဆႏၵပါ။ ကုိယ္သိရင္ သူတပါးကုိပါ ေပးသိခ်င္တဲ့ ပင္ကုိယ္ဗီဇေၾကာင့္ပဲ သရဏံဂုံ ဘာေၾကာင့္တင္ရသလဲ ဆုိတာေလးကုိ ကြ်န္ေတာ္သိသေလာက္ ေျပာျပပါရေစ…။
ေသသူကုိ သရဏံဂုံ တင္ေပးလုိ႕ မရသလုိ၊ အသက္ရွင္သူကုိလည္း တင္ေပးလုိ႕ ရတာမဟုတ္ပါဘူး။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ကုိယ္တုိင္ေဆာက္တည္ရျခင္းပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဆာက္တည္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အသက္ရွင္ေနတဲ့ လူေတြသာ ေဆာက္တည္လုိ႕ ရတဲ့ သရဏံဂုံလုိ႕ မွတ္ယူရပါမယ္… ဒါဆုိ ေသသူကုိ သရဏံဂုံ တင္ေပးတယ္ဆုိတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါအုံးမလား…. မျဖစ္ႏုိင္တာကုိ အခုသိျပီးဆုိရင္ ေနာင္မွာ ေသသူကုိ သရဏံဂုံ တင္ေပးပါ အရွင္ဘုရားလုိ႕ မေလွ်ာက္ၾကပါနဲ႕ေတာ့… တကယ္ေတာ့ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ လူေတြကုိ အသိ၀င္ေအာင္ တရားျဖင့္ သရဏံဂုံ ေဆာက္တည္တာပါ။ စိတ္ႏွလုံးသြင္းယူတာ မွားေနတဲ့အတြက္ ေသသူဆီကုိပဲ ေရာက္ျပီး တရားမမွတ္ႏုိင္ ပူေဆြးေသာက ထက္ေရာက္ ေနရေလ၏
ဗုဒၶဘာသာမွာ သရဏဂုံ ေဆာက္တည္ထားတဲ့ သူေတြအတြက္ သရဏဂုံ ပ်က္ျခင္းအေၾကာင္း ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ တစ္မ်ိဳးက ေသသြားရင္ သရဏဂုံ ပ်က္သြားၿပီး ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ ရတနာသုံးပါးထက္ က်န္တဲ့အရာေတြကုိ ပုိၿပီးအားကုိးယုံၾကည္ ကုိးကြယ္ရင္ သရဏဂုံ ပ်က္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ရတနာသုံးပါးအေပၚ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္မႈ မပ်က္ေပမယ့္ အေျခအေနအရ တစ္ျခားအယူ၀ါဒေတြကုိ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္ ပသေနရတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ ေၾကာက္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လာဘ္လာဘေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အစဥ္အလာ ကုိးကြယ္လာမႈမ်ားေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ဒီလုိ ကုိးကြယ္ ပူေဇာ္မႈမ်ိဳးမွာေတာ့ သရဏဂုံ မပ်က္ပါဘူး။ သရဏဂုံေတာ့ ညစ္ႏြမ္းပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက ေသသြားရင္ သရဏဂုံ တင္ေပးလုိ႔ မရေတာ့တဲ့အျပင္ အသက္ရွင္စဥ္က ေဆာက္တည္ခဲ့တဲ့ သရဏဂုံပါ ပ်က္သြားတာျဖစ္တဲ့ အတြက္ ေသသူကုိ သရဏဂုံ တင္တယ္ဆုိတာ မွားေနတဲ့ အယူအဆ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေျပာခ်င္တာပါ။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ေသသူကုိ သရဏဂုံတင္တာ မဟုတ္ဘဲ ေသတဲ့သူကုိ ရည္စူးၿပီး ကုသုိလ္လုပ္ အမွ်ေပးေ၀ေပးတာ၊ ေသသူကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီး က်န္ခဲ့တဲ့သူေတြမွာ ေသာကပရိေဒ၀ ေတြေၾကာင့္ သရဏဂုံ ညႇိဳးႏြမ္းေနတဲ့အေပၚမွာ ျပန္လည္သတိတရ ျဖစ္လာေအာင္ ကုသုိလ္လုပ္ၾကတယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ အဓိပၸါယ္ျပည့္၀ၿပီး စာေပနဲ႔ညီကာ သဘာ၀လည္း က်ပါတယ္။ အဲဒီလုိပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ေသသူကုိ သရဏဂုံတင္တာ မဟုတ္ဘဲ ေသသူကုိ ရည္စူးၿပီး ကုသုိလ္လုပ္တာ ဆုိရင္ေတာ့ ေသတဲ့ေနကစၿပီး အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး အကန္႔အသတ္မရွိ ကုသိုလ္လုပ္ အမွ်ေပးေ၀ႏုိင္ပါတယ္။ ေသသြားတဲ့သူက သာဓုေခၚႏုိင္လုိ႔ ေခၚသြားရင္ သူ႔အတြက္ ေကာင္းသြားၿပီး မေခၚႏုိင္လည္း က်န္တဲ့သူေတြအတြက္ ကုသုိလ္ရေစတဲ့ အလုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အထက္ပါ စာပုိဒ္ႏွစ္ပုိဒ္သည္ ဆရာေတာ္အရွင္၀ိစိတၱမွ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ လြဲေနတဲ့အေၾကာင္း ရွင္းျပထားတာကုိ ဖတ္ရ၍ ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ အလွဴအတန္း ရက္ေရာတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ လြဲမွားေနတဲ့ အယူေတြကုိ ထင္သာျမင္သာမိ၍ ေစတနာျဖင့္ ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဒီေလာက္ဆုိရင္ အားလုံးရွင္းေလာက္ျပီးလုိ႕ ထင္ပါတယ္။ သရဏံဂုံတင္လုိ႕မရ ေဆာက္တည္မွသာ ရသည္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ေသသူကုိရည္စူးျပီး လုပ္တဲ့အလွဴတြင္ မိမိသာလွ်င္ သရဏံဂုံ ေဆာက္တည္ျခင္းကုိ သိရွိျပီး လြဲမွားခဲ့တဲ့ အစြဲမ်ားကုိ အမႈ႕မဲ့အမွတ္မဲ့ မေနပဲ ၀ုိင္း၀န္းျပင္ဆင္ၾကပါစုိ႕….။
NPNGMMP
